دیپلماسی علمی در عصر حاضر به مثابه موتور محرکه سایر ابعاد روابط متقابل دولت ها در نظام منطقه ای و بین الملل به حساب می آید. به گونه ای که برخی از پژوهشگران آن را هسته اصلی رشد و توسعه جوامع حاضر ارزیابی می کنند. جمهوری اسلامی ایران و ترکیه به عنوان دو رکن مهم جهان اسلام و دو کشور بزرگ و مقتدر منطقه خاورمیانه دارای اشتراکات تاریخی، فرهنگی، دینی و ارزشی ریشه دار می باشند. حاکمان مختلف دو کشور در طول تاریخ بر این پیشینه مشترک تاکید داشته اند. این مسئله بر مناسبات مختلف دو کشور از جمله مراودات علمی متقابل تاثیرات محوری داشته است. دانشگاه مازندران یکی از نهادهای مهم آموزشی و پژوهشی ایران، کمک شایانی در تولیدات علمی منطقه و جهان کرده است. یکی از قلمروهای جغرافیایی فعالیت های دانشگاه مازندران، کشور ترکیه است. سؤال اساسی که در این پژوهش مطرح می شود این است که دیپلماسی علمی ایران و ترکیه چگونه می تواند موجب ارتقای منافع ملی متقابل دو دولت شود؟ همچنین، ظرفیت های علمی دانشگاه مازندران تا چه حدودی خواهد توانست بر توسعه مراودات علمی میان دانشگاه ها و مراکز علمی ایران و ترکیه تأثیرگذار باشد؟ فرضیه پژوهش ما این است که دانشگاه مازندران با همکاری سایر دانشگاه های ایران از طریق تعاملات علمی، برنامه ریزی علمی و تعاملات دیپلماتیک فعال و مستمر با دانشگاه ها و مراکز علمی ترکیه خواهد توانست در ارتقای منافع و مصالح متقابل دو کشور نقش مطلوبی ایفا کند. هدف محوری این پژوهش به روش تبیینی- تحلیلی، ترسیم توانمندی های علمی دانشگاه مازندران، معرفی دستاوردهای دیپلماسی علمی و برقراری ارتباط علمی و فرهنگی با دانشگاه ها و مراکز علمی ترکیه است. یافته های پژوهش حاکی از آنست که دانشگاه مازندران به دلیل وجود ظرفیت های علمی فزاینده در سطوح مختلف و دارا بودن ابزار برقراری روابط دیپلماتیک در رشته روابط بین الملل و دبیرخانه دائمی گفت و گوهای فرهنگی ایران، آسیای مرکزی، قفقاز و ترکیه، پتانسیل خوبی برای شبکه سازی و فعال سازی دیپلماسی علمی با دانشگاه ها و مراکز علمی ترکیه برخوردار است. بر همین اساس، دیپلماسی علمی تعاملی، جهش علمی و چشم انداز مرجعیت علمی منطقه ای و بین المللی متقابل دو دولت را محقق خواهد ساخت.
