کرم خاکی یکی از تاثیرگذارترین موجودات خاک، به عنوان تنظیم کننده ی روابط ارگانیسم ها و تقویت کننده ی چرخه های زیستی بوده و با حفظ پویایی زیست بوم به عنوان مهندس محیط زیست ایفای نقش می کند. شناسایی و تمایز گونه های کرم خاکی به دلیل خصوصیات ریختی مشابه بسیار دشوار است. در این تحقیق از تکنیک بارکددهی DNA به عنوان روشی دقیق و مطمئن برای شناسایی و تعیین جایگاه تاکسونومی گروه های کرم خاکی غالب جنگل های هیرکانی استفاده شد. نمونه گیری طی چهار فصل از 17 ایستگاه استان مازندران و از زیستگاه های مختلف کرم خاکی انجام پذیرفت و پس از بیومتری، 10 نمونه ی غالب انتخاب و قطعه ی ژنی میتوکندریایی سیتوکروم اکسیداز 1 در ادامه ی استخراج کل ژنوم به روش های عمومی جوشاندن و فنول-کلروفرم، تکثیر و توالی یابی گردید. تکثیر قطعه ی ژنی سیتوکروم اکسیداز I (COI) توسط پرایمرهای عمومیLCO1490 و LCO1490 انجام شد. نتایج نشان داد که طول قطعه ی COI برای نمونه کرم های خاکی هیرکانی 625 نوکلئوتید بوده و فاصله ژنتیکی نمونه های کرم خاکی در مقایسه با فاصله ی ژنتیکی نمونه های برون گروه، به عنوان شاهد خیلی کمتر است. با توجه به کمتر بودن فاصله ی ژنتیکی درون گونه ای توالی های مورد بررسی نسبت به فاصله ژنتیکی برون گونه ای، قطعه COI می تواند به عنوان توالی مناسب برای بارکددهی DNA در کرم های خاکی مورد استفاده قرار گیرد. بر اساس این تحقیق می توان از نشانگر COI به عنوان ابزار شناسایی و تمایز سریع کرم های خاکی برای بررسی و بهبود وضعیت زیست بوم هیرکانی استفاده نمود.
