سرطان ناشی از رشد سلولی تنظیم نشده، تهاجم و متاستاز به جایگاه های دیگر می باشد. داروهای زیادی برای درمان سرطان توسعه یافته اند ولی درمان کامل سرطان ها با این داروها تقریبا ناموفق بوده است. ایمونوتراپی روشی جدیدی است که از سیستم ایمنی جهت درمان سرطان استفاده می شود. لنفوسیت های T کشنده CTL))، مهمترین سلولهای اجرایی در پاسخ ایمنی بر علیه سلول های توموری هستند. سلول های CTL، از طریق گیرنده ی خود (TCR) پپتیدهای عرضه شده توسط سلول های هدف در کنار HLA را شناسایی و از بین می برند. آنتی ژن hTERT در بیش از 85 -90 درصد از تومورها دچار بیش بیان می شود و نقش مهمی در نامیرایی سلول های سرطانی دارد. عملکرد سلول های TCD8 و TCD4 به واسطه ی اپی توپ های عرضه شونده با MHC کلاس I و II در واکسن هایی بر پایه ی پپتید تقویت می شود و سلول های TCD4 خود نیز دارای فعالیت کشندگی هستند. این سلول ها با ترشح سایتوکاین ها باعث فعال سازی سلول های اجرایی ایمنی ذاتی نظیر ماکروفاژها و سلول های NK می گردند. مهمترین نقش سلول های TCD4 القای پاسخ خاطره ای، کنترل رشد و تداوم حضور سلول های TCD8 اختصاصی آنتی ژن از طریق ترشح سایتوکاین های ضروری مانند IL-2 در بدن می باشد، بطوری که موجب مهار عود مجدد تومور خواهد شد با توجه به نتایج مطالعات قبلی دکتر کاردر و همکاران در رابطه با استفاده از اپی توپ های محدود به MHC I & II، در این مطالعه از پپتیدهای حاصل از hTERT محدود بهII MHC I & به منظور مطالعه مهار رشد تومور و میزان زنده ماندن در مدل موشی سرطان سینه استفاده شد. اگرچه میزان ایمنوژنسیته ی پپتید های حاصل از hTERT در موش خیلی کم بود ولی نتایج حاصل از این مطالعه کاهش 35% در حجم تومور و افزایش زنده ماندن موش ها را به مدت 18 روز بیشتر از گروه کنترول نشان داد.