سلولهای بنیادی اسپرم ساز سلولهایی هستند که در غشای پایه لوله های اسپرم ساز قرار گرفته و قادر به تولید اسپرم در طول حیات مردان میباشند. مطالعات مختلف آزمایشگاهی نشان داد این سلولها بعد از جداسازی از بافت بیضه، تحت شرایط خاص قادر به کشت هستند. در این مطالعه سلولهای بیضه موشهای نر5-7 روزه نژاد NMRIپس از تیمار با آنزیمهای هضم کننده کلاژناز تیپIV، DNAse و دیسپاز، جداسازی شدند. سپس تعداد تقریبی106 سلول در محیطهای حاوی فاکتورهای رشد با شرایط کشت چسبنده، روی فیبروبلاست جنینی موش و کشت غیر چسبنده، روی آگارز 1 درصد، کشت داده شدند. نتایج نشان داد سلولهای بیضوی کشت شده در شرایط غیرچسبنده (کلنی های غیر چسبنده) قادر به تشکیل کلنیهایی بوده که همانند کلنیهای سلولهای بنیادی اسپرم ساز تشکیل شده در شرایط کشت چسبنده (کلنی های چسبنده)، مارکرهای سلولهای جنسی را بیان میکنند. مطالعه میکروسکوپ الکترونی کلنیها نشان داد، هر دو نوع کلنی همانند سلولهای اسپرم ساز واقع در غشای پایه لولههای اسپرم ساز دارای هسته بزرگ اما سیتوپلاسم کوچک میباشند. رنگآمیزی ایمونوفلورسانس وجود کلنیهای β1-Integrin، α6-Integrin و Oct4 (octamer-binding transcription factor 4) مثبت را تأیید کرد. آنالیزهای Real-time PCR نیز تفاوت معنیداری در بیان ژنهای سلولهای جنسی این کلنیها شامل: Oct4، Sox-2 (Sex determining region Y-box 2)، CD9، EPCAM (Epithelial cell adhesion molecule) را با سلول سوماتیکی نشان داد. از طرف دیگر افزایش بیان Ki67 در هر دو نوع کلنی با استفاده از بررسی ایمونوسیتوشیمی مشاهده شد که بیانگر خاصیت تکثیرپذیری این قبیل از سلولهاست. این نتایج نشان میدهد سیستم کشت غیر چسبنده میتواند به عنوان یک روش جدید برای کشت کوتاه مدت سلولهای جنسی مشتق شده از بیضه مورد توجه محققین در تحقیقات بعدی قرار گیرد.