هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین مقدار گونه های فعال اکسیژن(ROS)، گونه های فعال نیتروژن (RNS)، مالون دی آلدهید (MDA)، به عنوان نشانگر پراکسیداسیون لپید (LPO)، شکست DNA اسپرم (SDF)، و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل (TAC)، با بیان پروتئین DJ-1 در مردان نابارور و مقایسه آنها با مقدار این نشانگرها در افراد بارور بود. علاوه بر این ما ارتباط بین پلی مورفیسم ژنی دو پلی مورفیسمg.-6_+10del (rs901561484) و g.168_185del (rs373653682) واقع در پروموتور ژن DJ-1 را با استعداد ابتلا به ناباروری مردان ارزیابی نمودیم. همچنین توالی CDS ژن DJ-1 از cDNA آن تکثیر و به صورت مستقیم توالی یابی شد تا گوناگونی های ژنتیکی این ناحیه از ژن DJ-1 نیز در مردان نابارور در مقایسه با افراد بارور مورد بررسی قرار گیرد. علاوه بر این، رابطه بین پلی مورفیسم های کاربردی XRCC5-VNTR، XRCC6 -61C>G و XRCC7 6721G>T که در فرآیند ترمیم شکست های دو رشته ای DNA درگیر هستند، با خطر ابتلا به ناباروری مردان بررسی شدند. مقدار بیان پروتئین DJ-1 در اسپرم افراد بارور و نابارور با استفاده از روش الایزا اندازه گیری شد. رادیکال های آزاد ROS/RNS در مایع سمن افراد بارور و نابارور اندازه گیری شدند. بررسی پلی مورفیسم های ، XRCC6 -61C>G و XRCC7 6721G>T به روش عمومی RFLP و پلی-مورفیسم های XRCC5-VNTR، DJ-1 g.-6_+10del و DJ-1 g.168_185del با استفاده از PCR صورت گرفت. اثرات مولکولی پلی مورفیسم های فوق روی ساختار RNA و پروتئین با استفاده از ابزارهای بیوانفورماتیکی جهت آنالیزهای in silico استفاده شد. میزان بیان پروتئین DJ-1 اسپرم و TAC در بیماران نابارور به طور معنی داری کمتر از مقادیر آنها در افراد بارور بود (p<0.0001). مقدار ROS/RNS، MDA و SDF در بیماران نابارور به طور معنی داری بیش از مقادیر آنها در افراد بارور بود (p<0.0001). یک ارتباط منفی بین غلظت DJ-1 با مقدار مقدار ROS/RNS، MDA و SDF وجود داشت. افراد حامل آلل D پلی-مورفیسم DJ-1 g.-6_+10del به طور معنی داری با خطر ابتلا به ناباروری در بیماران نابارور کل، AS و OAS ارتباط داشتند. علاوه بر این، آلل D این پلی مورفیسم نیز به طور معنی داری در گروه های نابارور کل، AS و OAS افزایش یافتند. همچنین، فراوانی ژنوتیپ های متفاوت و حاملین آلل Del و Dup پلی مورفیسم DJ-1 g.168_185del با ناباروری مردان در گ