در سال های گذشته فرامواد جاذب مطالعات گسترده ای را به دلیل دارا بودن خواص الکترومغناطیسی بی نظیر و کارکردهای خاص به خود اختصاص داده اند. از جمله ی مهم ترین آن می توان به سرعت فاز منفی، ضریب شکست منفی، عدسی های کامل، آنتن ها، فراجاذب ها و پوشش های نامرئی ساز اشاره نمود. در مورد SNG ها (فراموادی با فقط گذردهی الکتریکی منفی) مطالعات کمتری صورت گرفته است. این دسته از فرامواد یعنی SNG ها در انتقال توان بی سیمی یا آنتن های بسامد رادیویی با بازدهی بالا، قابلیت های مفیدی دارند که آن هم بدلیل برخوردار بودن از تراوایی منفی یا گذردهی الکتریکی منفی می باشد. مثلاً برای ایجاد تصویر برداری میدان نزدیک ، مواد با گذردهی منفی می توانند مفید واقع شوند. پس بهتر است در صنعت این مواد بیش تر مورد استفاده قرار گیرند. همان طور که در سال های گذشته پیشرفت هایی در این راستا حاصل شده است. باید این نکته را در نظر داشته باشیم که دستیابی به نانو کامپوزیتی با ضریب شکست منفی برای ساخت پوشش هایی که در حداقل یکی از طول موج های الکترومغناطیسی قابلیت نامرئی ساختن نمونه ها را بصورت جزئی یا کلی داشته باشد مطلوب است. در کار حاضر هدف اصلی سنتز نانوکامپوزیت که ماتریس آن مواد دی الکتریک مثل زیرکونیم اکسید و آهن گارانت ایتریم (YIG) با مهمان های نانوذراتی مثل مس و یا نقره و مطالعه ویژگی های الکتریکی و اپتیکی و مغناطیسی این مواد در گستره ی بسامدی متفاوت (برای دستگاه های الکترونیکی) به سمت فرامواد با ضریب شکست منفی الکترومغناطیسی ( البته در صورت بکارگیری از برون یابی داده هایی که بر اساس اندازه های گذردهی الکتریکی و تراوایی مغناطیسی) برسیم. در این امر تعیین فاکتور پرشدگی و شرایط فانو حائز اهمیت است. این موارد را با آنچه برای یک آنتن اپتیکی مطرح هست و حتی به عنوان یک حسگر اپتیکی می تواند بکار آید در کانون بررسی و آنالیز قرار دهیم.
