جایگاه بیبدیل پیامبر اسلام حضرت محمد ص و امتیازات منحصر به فردشان، مورد اتفاق عموم مسلمانان و بسیاری از آزاداندیشان دنیا است. شفاعت به اذن الهی در قیامت، از مقامات مورد اجماع ایشان است که در آیاتی از قرآن مورد اشاره واقع شده است. آیه 13سوره اسراء از آن جمله است که به نظر اکثر قریب به اتفاق دانشمندان مسلمان، به استناد روایات فراوان، به شفاعت اشاره نموده و از آن به «مقام محمود »تعبیر نموده است. با این وجود، پیشوایان اهل حدیث با اتفاق نظر بر دیدگاه مجاهد ،مراد از مقام محمود را «نشستن پیامبر صکنار خداوند بر عرش »دانسته و ضمن پافشاری بر آن، مخالفان این دیدگاه را به انواع اتهامها مانند کفر متهم ساختند. این مقاله با روش تحلیلی- توصیفی و مستند به منابع اصیل اسلامی به بررسی آن پرداخته و به این نتیجه میرسد که دیدگاه مزبور، ضمن عدم سازگاری با سنت نبوی و باور بزرگان دین ،مستلزم محدودیت و جسمانیت خداوند است
