آشنایی با عمق معنای واژهها و فرایند تحول آنها در بستر زمان و مکان، نقش بسزایی در فهم متون دینی دارد و اختلاف در فهم واژهها تأثیر شگرفی در بروز تفاوت های فکری و حتی انشعاب مذاهب ایفا می کند. شواهد تاریخی نشان میدهد با ظهور اسلام، واژههای جدیدی وارد محاورات عمومی گشت، چنانکه بسیاری از واژهها نیز از وضع اولیه در محاورات مردمی فاصله و معنای جدیدی به خود گرفتند. یکی از این واژه ها، واژه «اهل البیت» بود که هرچند از لغات متداول ترکیب شد، کاملاً رنگ خاص مذهبی به خود گرفت و مورد توجه و عنایت مسلمانان واقع شد. پرسش این است که رویکرد مسلمانان در تبیین معنای واژه مزبور چه تفاوت هایی دارد و کدام رویکرد با واقعیت منطبق است. هدف این مقاله ارائه رویکردها و بیان دیدگاه منتخب با تأکید بر منابع اهل سنت با روش توصیفی ـ تحلیلی است و یافتههای آن نیز حاکی از جدایی بین وضع لغوی و معنای مصطلح دینی میباشد.
