استفاده از پلیمرهای زیستی مانند دکستران به شکل میکروسفر، دستاورد امیدوارکننده‌ای در سیستم‌های دارورسانی ذره‌ای مدرن برای رسیدن به رهایش کنترل‌شده دارو یا در کاربردهای بالینی به عنوان عامل بندآوری خون است. خواص فیزیکی و شیمیایی میکروسفرهای دکستران، مانند میانگین اندازه ذرات و توزیع اندازه ذرات، بر ویژگی‌های کاربردی میکروسفرهای نهایی بسیار مؤثر است. فاز آبی امولسیون مورد بررسی در این مطالعه شامل محلول آبی دکستران در حضور هیدروکسید سدیم و فاز روغنی شامل هگزان با یک پایدارکننده غیر یونی است. برای توصیف تغییرات توزیع اندازه ذرات در طول فرآیند شبکه‌ای شدن، اثر غلظت پایدارکننده، غلظت شروع کننده، جزء‌حجمی فاز پراکنده و سرعت هم‌زدن بر اندازه نهایی و توزیع اندازه میکروسفرها با استفاده از مدل موازنه جمعیتی (PBM) مورد بررسی قرار گرفت. معادلات انتگرالی-دیفرانسیلی حاصل از مدل موازنه جمعیتی با استفاده از تکنیک میانگین سلولی حل شد. مقادیر پارامترهای قابل تنظیم برای معادلات PBM توسط الگوریتم ژنتیک بهینه شد. مطابقت خوبی بین نتایج آزمایشگاهی موجود در تحقیقات پیشین و نتایج نهایی مدلسازی مشاهده شد، بنابراین مدل معتبر مطالعه حاضر می‌تواند برای به دست آوردن میکروسفرهایی با اندازه خاص اعمال شود
