استکبار جهانی و جریان تاریخی امپریالیسم همواره مترصد برتری یابی نسبت به سایر کشورهای جهان بوده اند و به نوعی خود را داعیه دار جهان می دانند و به همین دلیل از هر شیوه و ابزاری برای سیطره یافتن بر سایر کشورها بهره می گیرند. مستکبرین جهانی در ابتدای حرکت خود از شیوه های نظامی در راستای تحقق اهدافشان بهره گرفتند اما با گذشت زمان و ظهور تکنولوژی های جدید و اهمیت یافتن کسب مشروعیت، این جریان به سوی سلطه فرهنگی روی آورد، به گونه ای که برای تسخیر کشورهای غیر همسوء به ابزار و شیوه های فرهنگی متوسل شدند و امام خمینی(ره) به عنوان پرچم دار مبارز با مستکبرین و سلطه گران فرهنگی در قرن اخیر، همواره به ملت های اسلامی هشدار داده اند و آنها را در خصوص ماهیت خطرناک سلطه فرهنگی بر حذر داشته اند. ایشان علاوه بر هشدار دادن نسبت به ماهیت متحول گشته استکبار و ترفندهای آنها، به روشن سازی راهبردهای سلطه گران در عرصه فرهنگی می پردازند. با این وجود، پژوهش حاضر مترصد است با بهره گیری از روش اکتشافی-اسنادی و کنکاش در اندیشه ی سیاسی امام خمینی(ره) به این پرسش اساسی پاسخ دهد که استکبار جهانی برای تحقق سلطه خود در عرصه فرهنگی از چه راهبردهایی بهره می گیرد؟ یافته های پژوهش در اندیشه سیاسی امام(ره) به این قرار است که جریان استکبار برای ایجاد سلطه فرهنگی خویش از راهبردهایی همچون: وابستگی فرهنگی، مهیاکردن وابستگی فکری و روحی، زمینه سازی خودباختگی در ملت های آماج، رواج فساد در سطح جامعه، تخریب الگوها و اسوه های ملی، مخدوش کردن هویت ملی، نفوذ در مراکز تعلیم و تربیت و بهره گیری از ظرفیت مراکز علمی، استحاله ارزشی، غرب زدگی، بهره گیری از ساده اندیشان و تحصیلکردگان غرب زده، تفرقه میان آحاد ملت و انشقاق میان آنها و غیره بهره می گیرد.
