امروزه در سطح جهان، بهبود کیفیت زندگی شهری و رضایت شهروندان یکی از نتایج مهم رواج عدالت جویی در جامعه محسوب می شود. اما باید اذعان داشت شکل کالبدی شهر و اجزای آن به خودی خود اثر مهمی بر رضایت انسان ندارد. بدون إعمال شرایط اعتقادی، مذهبی و فرهنگی خاص کسانی که یک فضا را اشغال می کنند، نمی توان کیفیت آن فضا را مطلوب ساخت. متأسفانه تجلی مطلوب این عوامل در برنامه ریزی شهرهای کشور، بسیار معدود می باشد. در این مقاله سعی شده است ابتدا با توجه به نظرخواهی عمومی از طریق تکمیل 342 پرسشنامه، شاخص های ایده آل شهروندان در ارتباط با شهر مطلوب استخراج شده و سپس مصداق آن در متون دینی ریشه یابی و بررسی گردد. نتایج پژوهش نشان می دهد شهروندان 5 شاخص شامل فضای سبز و زیباسازی، تردد آسان و بدون ترافیک، رعایت قوانین و حقوق دیگران، نظم و پاکیزگی شهری و ایجاد فضاهای تفریحی را به عنوان اولویت های شهر ایده آل انتخاب نموده اند. همچنین بررسی اسنادی نشان داد که تمام اصول و معیارهای نامبرده به صورت مبسوط و گسترده در متون اسلامی مصداق مستقیم دارد و کاستی های موجود در شهرها ناشی از ضعف اجرایی است.
