با ظهور نظریه های جدید تجارت در سالهای اخیر، چگونگی تاثیرگذاری رفتار تجاری بنگاهها بر دریافتی نیروی کار از جمله مهمترین مسائلی است که در مطالعات مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. هدف اصلی مقاله حاضر بررسی اثرات انواع تجارت بر دریافتیهای نیروی کار در صنایع کارخانهای ایران به تفکیک کد سه رقمISIC و طی دوره زمانی پنجساله 92-1388است. برای محاسبه تجارت از چهار شاخص تجارت کل، تجارت درون صنعت، تجارت درون صنعت افقی و عمودی استفاده شده و در بخش دریافتیها نیز دریافتی کل، دستمزد و مزایای حاشیهای سرانه به عنوان متغیرهای وابسته در نظر گرفته شده اند. نتایج حاصل از تخمین مدلها با استفاده از روش گشتاورهای تعمیمیافته دومرحلهای بیانگر آن است که بین متغیرهای وابسته و مقادیر با وقفه آنان همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین شاخص سرمایه انسانی، شدت سرمایه و بهرهوری کل عوامل تولید نقش مثبت و معنادار را در ساختار دریافتیها ایفا میکنند. در بخش شاخصهای تجارت نیز ملاحظه شد که تجارت کل اثرات مثبت و معنادار را بردریافتیهای نیروی کار برجای میگذارد که این اثر در بخش مزایای حاشیهای بیش از دریافتیهای کل برآورد شده است. در حالی که افزایش تجارت درون صنعت کل و عمودی موجب کاهش دریافتیهای نیروی کار میشوند.
