مقاله حاضر با هدف طراحی و اعتباریابی الگوی ارتباطی معلمان و نظام برنامهریزی درسی در فرایند تدوین و اجرای برنامه‌درسی مقطع ابتدایی در ایران انجام گرفت. رویکرد پژوهش کیفی و روش پژوهش، پژوهشنظریهای بود. به‌منظور جمع‌آوری دادهها از سه راهبرد بررسی اسناد بالادستی، بررسی تجارب کشورها و مصاحبه با صاحب‌نظران استفاده شد. بدینمنظور چهار سند بالادستی شامل سند تحول بنیادین آموزشو پرورش، سند برنامه‌درسی ملی، سند راهبردی معاونت آموزش ابتدایی و مجموعه مصوبات شورایعالی آموزشو پرورش، و نظام برنامهریزی درسی چهار کشور اندونزی، مالزی، پاکستان و استرالیا مورد بررسی قرار گرفت. همچنین با ده نفر از اساتید رشته برنامهریزی درسی در دانشگاههای تهران، مشهد، مازندران و بیرجند بهصورت حضوری یا تلفنی مصاحبه انجام شد. انتخاب نمونهها بهصورت هدفمند بود. ابزار گردآوری دادهها در هر بخش چک‌لیست بود. دادهها نیز به شیوه تحلیل مضمون مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. برای افزایش روایی دادهها از سه‌سویه‌سازی و چککردن اعضا و برای افزایش پایایی دادهها از معیارهای گوبا و لینکلن استفاده شد. الگوی ارتباطی معلمان و نظام برنامهریزی درسی بر اساس مراحل هشتگانه فرایند تدوین و اجرای برنامه‌درسی و نیز مؤلفههای هدف ارتباط/مشارکت، سطح ارتباط/مشارکت، ساختار ارتباط/مشارکت، مشارکت‌کنندگان و کانالهای ارتباطی طراحی گردید. در پایان به‌منظور اعتباریابی الگو، جلسه گروه‌کانونی تشکیل گردید و اصلاحات لازم انجام شد. الگوی ارتباطی معلمان و نظام برنامهریزی درسی، مشارکت معلمان در فرایند برنامهریزی درسی را تسهیل نموده و سبب اجرای اثربخش برنامههای درسی میگردد.
