مقدمه: با وجود شناخت کاهش بار تمرین ورزشی به عنوان الگویی برای افزایش عملکرد ورزشی در شرایط طبیعی، اطلاعاتی در ارتباط با تأثیر این الگوی تمرینی بر اندام های داخلی در شرایط هیپوکسی وجود ندارد. هدف پژوهش حاضر بررسی پاسخ دهی پروتئین های HSP70 و HSP90 ریوی به کاهش بار تمرین در شرایط هیپوکسی بود. روش بررسی: نمونه های پژوهش حاضر شامل 24 سر رت نر نژاد ویستار (8 سر کنترل، 16 سر تجربی)، کاملاً سالم و بدون سابقه بیماری (سن 4 هفته و میانگین وزنی 9±72 گرم) بود. گروه تجربی پس از شش هفته تمرین تناوبی، به مدت سه هفته در محیط هیپوکسی نگهداری شدند. نیمی از رت های تجربی در طی سه هفته قرارگیری در هیپوکسی، به اجرای تمرینات تناوبی با شدت کمتر (تیپر) پرداختند. جهت اندازه گیری میزان بیان پروتئین های HSP70 و HSP90 ، بافت ریه خارج شده و مورد سنجش قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه استفاده و 05/0p≤ سطح معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بیان پروتئین های HSP70 و HSP90 در گروه هیپوکسی نسبت به گروه کنترل به طور معنی دار افزایش یافت (05/0p≤). در گروه هیپوکسی تیپر نیز نسبت به گروه هیپوکسی، بیان پروتئین های ذکرشده کاهش معنی دار نشان داد (05/0 p≤). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد هیپوکسی سبب تنش بیولوژیکی ریه می شود که پاسخ محافظتی ریه از طریق افزایش بیان پروتئین های شوک حرارتی را در پی دارد و احتمالاً اجرای تمرینات تناوبی با شدت کمتر در شرایط هیپوکسی به حفظ هموستاز ریه کمک می کند.
