هدف این مقاله، بررسی کارکردهای دانشگاه در فرایند توسعه پایدار از اقتصاد مقاومتی در نظام آموزش عاالی ایران بوده است. روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی است و از طرفی دیگار توصا یفی همبساتگ ی از ناوع روش تحلیل عاملی تأییدی بوده است؛ که در جامعه اعضای هیئت علمی پنج دانشگاه کشور ازجملاه ارومیاه، تهران، چمران اهواز، فردوسی مشهد و مازندران با نمونه گیری تصاادفی طبقاه ای و تعاداد نموناه 263 نفاری اجراشده است. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته با توجه به مقیاس لیکرت بوده اسات. روایای پرسشانامه با توجه به نظر متخصصان )اعضای هیئت علمی( و تحلیل تأییادی و پایاایی آن باا توجاه باه تحلیال آلفاای کرانباخ مناسب گزارش شده است. روش تجزیه وتحلیل با استفاده از نارم افازار SPSS و SmartPls و تحلیال تأییدی بوده است. نتایج نشان می دهد بین وضا موجاود و مطلاو توساعه پایادار از اقتصااد مقااومتی در دانشگاه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشده و با توجه به میانگین وض موجود در حد مطلو است. از طرفای در تحلیل تأییدی مرتبه نخست، کلیه شاخص ها دارای بار عاملی بالای 6 / 0 بوده اند و نقش تعیین کننده ای بر سازه های خاود دارناد. در ساازه مرتباه دوم کاارآفرینی، اقتصااد داناش بنیاان ، توساعه منطقاه ای و توساعه رقابت پذیری نقش تعیین کننده ای در ارتقای بهره وری کل داشته اند و در تحلیل ساازه مرتباه ساوم، عادالت، محیط زیست و ارتقای بهره وری کل بر توسعه پایدار نقش تعیین کننده ای داشته اند. به طور کلی ماد توساعه پایدار در حد قابل قبو مورد تأیید قرار گرفته است.
