رحیم بردی آنامرادنژاد

افزایش میزان سرمایه اجتماعی به خصوص در شکل بین گروهی آن،با افزایش کیفیت زندگی،توسعه اقتصادی،اجتماعی و سیاسی،نظام کارآمد،کنترل اجتماعی غیر رسمی،رعایت هنجارها،استحکام خانواده، نظم اجتماعی پویا،امنیت اجتماعی،حمایت و بده بستان اجتماعی و دیگر پیامدهای مثبت همراه است.کاهش سرمایه اجتماعی نیز با بی نظمی و بحران های اجتماعی،بی تفاوتی مدنی،فساد سیاسی،بروز جرم و خشونت،اختلال هنجاری و اختلال در روابط اجتماعی و دیگر نتایج منفی،همراه است.این مقاله بررسی رابطه بین مولفه های سرمایه اجتماعی و امنیت اجتماعی را در شهر بابلسر مورد توجه قرار داده است. برای سنجش سرمایه اجتماعی از 7 گویه و 30 مؤلفه و برای امنیت اجتماعی از 5 گویه و 22 مؤلفه استفاده شده است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی مبتنی بر استفاده از پرسشنامه دارای روایی و پایایی است. حجم نمونه 310 نفر از سرپرستان خانوارهای شهری است. برای سنجش و ارزیابی متغیرهای مورد مطالعه از نرم افزار SPSSو روش های آماریt تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که از دید جامعه نمونه، سرمایه اجتماعی در شهر بابلسر از نظر تعامل پذیری، هنجار گرایی ، مسئولیت پذیری و اعتماد اجتماعی در وضعیت مطلوب و متوسط رو به بالا ، از نظر همبستگی اجتماعی وضعیت متوسط و در زمینه مشارکت اجتماعی و رضایت شغلی و درآمد از وضعیت نامطلوب و متوسط روبه پایین برخوردار است. یافته ها نشان داده است رابطه مستقیم و معناداری میان مولفه های سرمایه اجتماعی وامنیت اجتماعی وجود دارد، طوری که در حدود 54 درصد از تغییرات مربوط به امنیت اجتماعی توسط مؤلفه های سرمایه اجتماعی تبیین می شود.