ﺗﻮﺳﻌﻪ در اواﺧﺮ ﻗﺮن ﺑﻴﺴﺘﻢ در ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺷﻬﺮﻫﺎی اﻣﺮوزی و در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﻔﻬﻮم و ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻓﺮم ﭘﺎﻳﺪار ﺷﻬﺮی دو ﺑﺤﺚ و ﻧﻈﺮﻳﻪ اﺻﻠﻲ و ﻣﺘﻀﺎد وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ ﻣﺘﺮاﻛﻢ ﻛﺮدن و ﻓﺸﺮده ﺳﺎزی ﺷﻬﺮی و دﻳﮕﺮی ﭘﺮاﻛﻨﺶ و ﮔﺴﺘﺮدﮔﻲ ﺷﻬﺮی ﺑﻮده اﺳﺖ . اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺳﻌﻲ در ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ ﻓﺸﺮدﮔﻲ ﺷﻬﺮی و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻳﻚ ﺷﻬﺮ ﭘﺎﻳﺪار از ﻧﻈﺮ ﻓﺸﺮدﮔﻲ ﻋﻠﻲ اﻟﺨﺼﻮص ﻧﻘﺶ ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻧ ﺤﻮه و ﻣﻴﺰان دﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺎت و ﺗﺴﻬﻴﻼت و زﻳﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎی آن در ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺑﻞ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﺪف آن اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ درک و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻗﻮی ﺗﺮی از اﻳﻦ ﺷﻬﺮ و ﻣﺤﻴﻂ ﺷﻬﺮی آن ﺑﻪ دﺳﺖ آورد و ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻋﻮاﻣﻠﻲ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﭘﻮﻳﺎﻳﻲ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﺷﻬﺮی ﺑﺎﺑﻞ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ را ﺑﺮرﺳﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮاﺳﺎس ﻓ 100 ﺮﻣﻮل ﻛﻮﻛﺮان ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد ﻧﻔﺮ از ﺧﺎﻧﻮار ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮدﻳﺪ و ﺧﺎﻧﻮارﻫﺎی ﻣﺤﻠﻪ ﻫﺎی ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮی ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺳﺎده اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﻮرد ﺳﻨﺠﺶ و آزﻣﻮن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ و اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ اﻟﮕﻮی ﺷﻬﺮ ﻓﺸﺮده ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻟﮕﻮ ﻫﺎی دﻳﮕﺮ ﺷ ﻬﺮی ﻛﺎراﻳﻲ ﺑﻬﺘﺮی داﺷﺘﻪ ﺑﻄﻮرﻳﻜﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻓﺸﺮدﮔﻲ در ﻳﻚ ﻣﻜﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮ و راﺣﺘﺮ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺎز ﻫﺎی ﺧﻮد ﭘﺎﺳﺦ دﻫﻨﺪ و ﺑﺎ دﺳﺘﺮﺳﻲ آﺳﺎن ﺑﻪ اﻣﻜﺎﻧﺎت و ﺧﺪﻣﺎت ﻫﻤﺮاه ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد اﻳﻦ ﭘﮋوه ﺑﺮای ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺑﻞ ﻓﺸﺮده ﺳﺎزی ﺷﻬﺮی ﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻬﺮوﻧﺪان را ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از وﺳﺎﻳﻞ ﺣ ﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﻋﻤﻮﻣﻲ و دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮاری و ﭘﻴﺎده روی ﺗﺮﻏﻴﺐ و ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ آﻟﻮدﮔﻲ ﻣﺤﻴﻂ و در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﻲ ﮔﺮدد.
