رحیم بردی آنامرادنژاد

عملکرد بخش مسکن و ساختمان حاکی از اهمیت آن در اقتصاد کشور است. مسکن یکی از ضروری ترین نیازهای انسان و به نوعی یکی از حقوق اولیه ی انسانی است و نقش مهمی درمحافظت و امنیت اودارد و به عنوان یک عنصر تعیین کننده در سازمان اجتماعی فضا، در شکل گیری هویت فردی، روابط اجتماعی و اهداف جمعی افراد نقش موثری دارد. پرداختن به شاخصه های مسکن به عنوان کلیدی ترین ابزار برنامه ریزی و تشکیل دهنده، شالوده اصلی آن را می توان از حساس ترین مراحل برنامه ریزی دانست . از این رو عرضه مسکن به منظور تأمین رشد اجتماعی علاوه بر خود واحد مسکونی، محیط پیرامون آن را نیز در برمی گیرد. هدف این پژوهش بررسی ویژگی های کمی و کیفی و پیش بینی مسکن مورد نیاز شهرکاشمر تا افق 1404 می باشد. به منظور تأمین داده های مورد نیاز، ازسال نامه آماری ونتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال های 1375 تا 1390 استفاده شده است. نوع تحقیق حاضر نظری- کاربردی، روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی – تحلیلی و محدوده جغرافیایی آن نقاط شهری شهرستان کاشمر می باشد. یافته های تحقیق نشان از بهبودی شاخص های کمی و کیفی مسکن طی سال های 1390-1375در نقاط شهری شهرستان کاشمر دارد. به لحاظ کمی به عنوان مثال تراکم نفر در واحد مسکونی از06/5 در سال 75 به 25/2 در سال 90کاهش یافته است به لحاظ کیفی نیزتعداد واحدهای بادوام از 1/80 در سال 75 به 1/92 در سال 90 افزایش یافته و میزان مالکیت مسکن نیز از64 درصد به 69/66 درصد رسده است. در ادامه پس از پیش بینی جمعیت نقاط شهری شهرستان کاشمر نیازبه تعداد واحدهای مسکونی تا افق1404 تعیین و مشخص شده که تا این مدت به 5909 واحد مسکونی جدید نیاز است. واژگان کلیدی: برنامه ریزی مسکن، شاخص های کمی، شاخص های کیفی، پیش بینی مسکن، شهرستان کاشمر