پروین اعتصامی از شاعران برجسته ایران در عصر مشروطه و رضاشاه است که با تکیه بر میراث ادبیّات کلاسیک فارسی، اشعار‌ی با مضامین اخلاقی و درون‌مایه‌های نو‌ظهور سیاسی و اجتماعی در حوزه ادبیّات رمانتیک پدید آورد.مکتب رمانتیسم، در پی تغییر ساختار سیاسی ـ اجتماعی کشورهای غربی در سده هجدهم و افول کلاسیسیسم، تحت تأثیر اندیشه‌های روشنفکران عصر جدید اروپایی شکل گرفت و سپس در دیگر نقاط جهان و البتّه متناسب با فضاهای جدید، صورت‌بندی‌های تازه گرفت. در ایران عصر مشروطه نیز، در پی تحوّلات و تغییر ساختار سیاسی و تا حدّی اجتماعی ایران، ادبیّات و به‌‌ویژه شعر به عنوان مهمّ‌‌ترین رسانه فرهنگی، از این رخداد متأثّر شد. این اثرگذاری در شعر پروین، بیشتر به صورت انتقاد از بی‌عدالتی‌های موجود، احیای حقوق مظلومان و تهی‌دستان، مساوات‌طلبی، توجّه به وضع زنان، نقد سیاسی و... با زبانی نمادین ـ رمانتیک و تعلیمی دیده می‌شود. این پژوهش، به شیوه تحلیلی، به بررسی تأثیر مکتب رمانتیسم بر شعر پروین اعتصامی می‌پردازد.
