رضا اسماعیلی

سیلاب شهری حجم آبی است که خارج از ظرفیت زهکشی شهر می باشد و منجر به بروز یک سری مشکلات و خسارات در سطح شهر می گردد. در این پژوهش به تحلیل ژئومورفیک خطر وقوع سیلاب شهری و برآورد ارتفاع رواناب با استفاده از روش SCS در محدوده شهر نوشهر در استان مازندران پرداخته ایم. تغییرات کاربری اراضی شهر نوشهر طی سال های 1345، 1373 و 1395 مقایسه شد که نتایج نشان داد که میزان تغییرات سال 1373 نسبت به سال 1345 برابر با 50 درصد و میزان تغییرات سال 1395 نسبت به سال 1373 برابر با 33 درصد می باشد که این تغییرات با تغییر کاربری کشاورزی به نفع اراضی شهری بخصوص مسکونی صورت گرفته است. سپس سه رودخانه شهر به 13 بازه تقسیم شد و وضعیت ژئومورفیک و اثرات شهرنشینی در هر بازه با استفاده از مطالعات میدانی انجام شد. همچنین شهر نوشهر با استفاده از الحاقیه HEC-Geo Hms در محیط GIS به 32 زیرحوضه تقسیم شد و با محاسبه دبی رودخانه ها و میزان حجم رواب تولیدی هر یک از زیرحوضه ها با دوره بازگشت 100 ساله و مقطع عرضی هر بازه مشخص شد که بازه های 2 و 3 رودخانه ماشلک و 5 و 10 روخانه گردکل و 11 و 13 رودخانه کورکورسر توانایی عبور مجموع دبی خود را ندارند و با سرریز شدن آب از کانال و سیلاب مواجهه خواهند شد.