ظهور و گسترش برنامه ها و اپلیکین های مبتنی بر نت، مناسبات و ساختارهای پیشین را دستخوش دگرگونی ساخت. فراگیری این برنامه های مجازی، انحصار رسانه ای و امکان تحت کنترل قرار گرفتن رسانه ها توسط حکومت ها را به چالش کشید و برخلاف رسانه های ارتباط جمعی، با برقراری ارتباط دوسویه، امکان بروز هرگونه نظر، عقیده و یا ارسال خبر برای هر فرد را در هر زمان و مکان ممکن ساخت. اما همین ویژگی ها نگرانی هایی را در بعد «امنیت ملی» برای برخی حکومت ها نظیر ایران به همراه داشته است. چرا که این امکان را برای کنشگران خارجی و داخلی فراهم ساخته تا با بهره برداری از ظرفیت پیام رسان تلگرام تهدیداتی را متوجه امنیت ملی کشور کنند. با توجه به این مساله، پژوهش حاضر در صدد است نقش تلگرام را در ایجاد تهدیداتی که در سال های اخیر امنیت ملی ایران را با خطر مواجه ساخته اند مورد واکاوی قرار دهد. بنابراین سوال اصلی بر این محور قرار دارد که پیام رسان تلگرام چگونه امنیت ملی ایران را در سال های اخیر با تهدید مواجه ساخته است؟ روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است و جمع آوری داده ها از طریق منابع کتابخانه ای، اینترنتی و همچنین انجام پیمایش در سطح نخبگان علمی کشور صورت صورت پذیرفته است. یافته ها حاکی از آن است که تلگرام از طریق انتشار شایعات سیاسی و اخبار جعلی، مشروعیت زدایی و ناکارآمد جلوه دادن نظام، تحریک افکار عمومی و ایجاد شکاف میان سطوح جامعه و حاکمیت، سازماندهی آشوب ها و گسترش آنها، هماهنگ کردن معترضان و آشوب کنندگان، تشدید اختلافات قومی، فرقه ای، مذهبی (تضعیف وحدت ملی)، ایجاد شکاف بین اقلیت های قومی با نظام و افزایش گرایش های تجزیه طلبانه قومی، تهدید ارزش ها و هنجارهای جامعه و همچنین استفاده گروه های تروریستی از این پیام رسان جهت عضوگیری، هماهنگی و برنامه ریزی، بیشترین تاثیرات را برامنیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشور داشته است.
