عنصر زاویه دید، دریچه دیدن است و منظور از آن در داستان، فرم و شیوه روایت است. هر شیوه روایت مانند دریچه ای برای ارایه اطلاعات داستان به خواننده است. انتخاب زاویه دید مستلزم انتخاب روایت گر در داستان است. زاویه دید در داستان مدرن در پیوند با روایت، شکلی منطقی و متمرکز دارد. اما این عنصر در داستان پسامدرن، شکل و ساختار مالوف خود را که در داستان های سنتی و مدرن دیده می شد، از دست می دهد و در پیوند با جهان نگری پسامدرنیسم، دچار چرخش، نوسان و تغییراتی گسترده می شود. رمان کولی کنار آتش، از داستان های پسامدرن فارسی است که خوانندگان در آن، با نوسانات عدیده در زاویه دید و نظرگاه اسکیزوفرنیک، مواجه می شوند. روانی پور در زاویه دید این اثر از شگردهایی چون چرخش های زاویه دید، به منظور تمرکززدایی در روایت بهره می جوید و با روی آوردن به زوایای دید چندگانه و آشفته و نامنسجم، دریچه ای از جهان پیچیده و لجام گسیخته اسکیزوفرنیک را در برابر چشمان خواننده می گشاید. این مقاله در نظر دارد تا نوسان های زاویه دید را در جایگاه یک وجه از روایت اسکیزوفرنیک، در رمان کولی کنار آتش، مورد بررسی و تحلیل قرار دهد.
