امید جزایری

زمینه و هدف: پیرگوشی یا اختلال شنوایی مرتبط با سن، از شایع ترین بیماری های سنین پیری در سراسر جهان محسوب می شود. بنا بر گزارشات سازمان جهانی بهداشت تقریبا یک سوم افراد بالای 65 سال از این بیماری رنج می برند. عوامل ژنتیکی و محیطی مختلفی در ایجاد پیرگوشی نقش دارند. از جمله مهم ترین عوامل دخیل در پاتولوژی این اختلال، استرس اکسیداتیو است. این فرآیند توسط عدم تعادل بین تولید گونه های فعال اکسیژن (ROS) و دفع آن ایجاد می شود و نتیجه آن تجمع ROS و آسیب به سلول ها می شود. UCP2 از مهمترین ژن های دخیل در مسیر استرس اکسیداتیو می باشد. پروتئین حاصل از این ژن در غشای داخلی میتوکندری واقع شده و در کنترل میزان ROS نقش دارد. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی rs659366 موجود در ژن UCP2، با ریسک ابتلا به پیرگوشی می باشد. مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد-شاهدی، 30 فرد سالم و 30 فرد بیمار مبتلا به پیرگوشی به طور تصادفی وارد مطالعه شدند. پس از خونگیری از همه افراد شرکت کننده در مطالعه، از روش PCR-RFLP جهت تعیین ژنوتایپ پلی مورفیسم موردنظر استفاده شد. ارتباط این پلی مورفیسم با بیماری پیرگوشی نیز با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ver. 19مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: آنالیز داده ها نشان داد که ژنوتایپ (P= 0.3472 , 95%cl: 0.5786 to 4.7391, OR: 1.6558) AG ژنوتایپ AA (P= 0.6959, 95%cl: 0.0497 to 7.4154, OR: 0.6959) و آلل A (P = 0.7205, 95%cl: 0.5151 to 2.6111, OR: 1.1597) با ریسک ابتلا به پیرگوشی ارتباط ندارند. .نتایج: با توجه به یافته های بالا پلی مورفیسم G(-866)A ژن UCP2 با ریسک ابتلا به بیماری پیرگوشی ارتباط ندارند. با این حال، این مطالعه یک آزمون پایلوت محسوب می شود و دستیابی به نتایج دقیقتر نیاز به حجم نمونه بیشتری می باشد.