رودخانه های درون شهری از پتانسل های طبیعی شهر ها هستند و دارای مزایای زیادی برای حضور عابر پیاده می-باشند. حال آن که امروزه در بسیاری از شهرهایی که در درون شهر از فضای کناره رودخانه برخوردارند، بی-توجهی به اینگونه فضاها موجب شده کمتر مورد استفاده عابر پیاده قرار گیرند. یکی از چالش های مرتبط با موضوع فقدان معیارهای کیفی و مفهومی به منظور انجام طرح های موضوعی و دستیابی به نتایج مکانی و کاربردی به این منظور می باشد. از این رو پژوهش حاضر به دنبال تبیین عناصر و کیفیت های مورد انتظار در چارچوب نظری مناسبی به منظور بومی سازی تجارب جهانی در خصوص کیفیت های مرتبط با پیاده گستری در حاشیه رودخانه هراز شهر آمل است. پژوهش به روش استدلال منطقی از تجارب جهانی و پرسشنامه کمی در شهر آمل انجام شده است. گونه ای از همسان انگاری که با مقوله بندی و بسط مفاهیم همراه شده است. نمونه های خارجی تحلیل شده شامل طرح توسعه رودخانه پیتسبورگ و طرح توسعه رودخانه اسکویل کیل است که نتایج حاصل از آن در انطباق با شرایط رودخانه هراز بازبینی وتحلیل گردیده است. هدف از انجام پژوهش تبیین شاخص هایی بومی جهت بکارگیری در حوزه ی عمل می باشد. براساس شاخص های به دست آمده سوالات پرسشنامه طراحی شدند. نتایج حاصل از تحلیل390 پرسشنامه در بین ساکنان 29 محله شهر آمل، صاحبان مشاغل کناره رودخانه و رفت و آمد شدگان در مسیرهای شهری اطراف رودخانه هراز حاکی از آن است که از نظر مردم شهر آمل شاخص های انعطاف پذیری، دسترسی و ارتباط و نفوذ پذیری، آسایش و راحتی از بیشترین میزان اهمیت در توسعه مسیرهای شهری اطراف رودخانه هراز آمل با تاکید بر پیاده گستری برخوردار هستند. همچنین مشخص شد ارتقای ویژگی های کالبدی بسیار مهم تر از ارتقای ویژگی های فعالیتی است مولفه مولفه عملکردی و مولفه تجربی- زیبایی شناختی دارای اهمیت یکسانی در توسعه مسیرهای شهری اطراف رودخانه هراز با تاکید بر پیاده گستری هستند.
