در دﻧﯿﺎی اﻣﺮوز ﻣﺴﮑﻦ ﺑﺴﯿﺎری از ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ اﻧﺴﺎﻧﯽ را ﺗﺤﺖ اﻟﺸﻌﺎع ﻗﺮار داده اﺳﺖ و از ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﻋﺪاﻟﺖ اﺛﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺳﺒﮏ زﻧﺪﮔﯽ، ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻓﻨﺎوری و ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺗﺎ ﻣﺴﮑﻦ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از ﻧﯿﺎزﻫﺎی اوﻟﯿﻪ و اﺳﺎﺳﯽ اﻧﺴﺎن ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد .ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ - ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و از ﻧﻈﺮ ﻫﺪف ﮐﺎرﺑﺮدی ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل راﻫﺒﺮدﻫﺎی ﺑﻬﺒﻮد ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﮐﻤﯽ و ﮐﯿﻔﯽ ﻣﺴﮑﻦ در دﻫﺴﺘﺎن ﺑﻬﻤﺌﯽ ﺳﺮﺣﺪی ﻏﺮﺑﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺎﺗﺮﯾﺲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی راﻫﺒﺮدﻫﺎی ﮐﻤﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ .ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر اﺑﺘﺪا وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺮﺧﻮرداری روﺳﺘﺎﻫﺎی دﻫﺴﺘﺎن ﺑﺎ ﺗﮑﻨﯿﮏ ﺗﺎﭘﺴﯿﺲ و آﻧﺘﺮوﭘﯽ ﺷﺎﻧﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ .ﺑﺮای ﮔﺮدآوری دادهﻫﺎ ﺑﻪ روش ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪای و ﭘﯿﻤﺎﯾﺸﯽ و ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑﺎ ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن و ﻧﺨﺒﮕﺎن در اﻣﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی روﺳﺘﺎﯾﯽ و ﺗﻬﯿﻪ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ در ﻗﺎﻟﺐ دﻟﻔﯽ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺳﭙﺲ ﻧﻈﺮات ﮔﺮوه دﻟﻔﯽ در ﻣﺎﺗﺮﯾﺲ ﻋﻮاﻣﻞ دروﻧﯽ و ﺑﯿﺮوﻧﯽ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺎﺗﺮﯾﺲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی راﻫﺒﺮدﻫﺎی ﮐﻤﯽ ﺑﻪﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ .ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺑﺮﺧﻮرداری از ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﮐﻤﯽ و ﮐﯿﻔﯽ ﻣﺴﮑﻦ روﺳﺘﺎی درﻏﮏ دارای ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ و روﺳﺘﺎی ﺳﺮﻫﻨﮓ دارای ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﺑﻮده اﺳﺖ .ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ راﻫﺒﺮدﻫﺎی ﮐﻤﯽ ﻧﺸﺎن داد اﯾﺠﺎد و ﮔﺴﺘﺮش اﺷﺘﻐﺎل در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی و ﺧﺪﻣﺎت، زﻧﺪهﺳﺎزی ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻫﻤﮕﻦ و ﭘﻮﯾﺎی روﺳﺘﺎﯾﯽ و ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎی ﺳﺎﺧﺖ ﻣﺴﮑﻦ روﺳﺘﺎﯾﯽ اﻋﻢ از ﻓﻨﺎوری، ﺷﯿﻮه ﺳﺎﺧﺖ، اﺑﻌﺎد ﻣﻘﯿﺎس و ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﻃﺒﯿﻌﯽ روﺳﺘﺎ و ﮐﺎﻟﺒﺪ آن، در اﺧﺘﯿﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺎ ﻗﯿﻤﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ روﺳﺘﺎﯾﯿﺎن از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺗﻌﺎوﻧﯽﻫﺎ و ﯾﺎ اﺗﺤﺎدﯾﻪﻫﺎی ﭘﺨﺶ و ﻓﺮوش ﻣﻮاد و ﻣﺼﺎﻟﺢ و ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﮑﻦ روﺳﺘﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اوﻟﻮﯾﺖ دارﺗﺮﯾﻦ راﻫﺒﺮدﻫﺎ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻬﺒﻮد ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﮐﻤﯽ و ﮐﯿﻔﯽ ﻣﺴﮑﻦ روﺳﺘﺎﯾﯽ در اﯾﻦ دﻫﺴﺘﺎن ﺷﻮد.
