دعا، نشانه تواضع و فروتنی در برابر خدا، پرهیز از استکبار، موجب تغییر در تقدیر و عامل دفع و رفع بلایا و جلب منفعت است. از این رو در آموزه های وحیانی قرآن به دعا بسیار اهمیت داده شده؛ و مطالب بسیاری درباره فواید، آثار، آداب و احکام دعا بیان شده است. انبیا با پیش آمدن هر مشکلی، به درگاه خداوند شتافته و گشایش آن را از پروردگار خویش خواستار می شدندکه دو مورد بچه دار شدن در قرآن بعد از سال ها عقیم بودن «همسر ابراهیم (ع) و زکریا (س)» در قرآن آمده آست، که آن دو پیامبر بزرگوار با دعا وخواستن خالصانه از الله بچه دار شدند. در آموزه های قرآن به عنوان عبادتی خالص با آثار و برکات بسیار مورد توجه و تاکید قرار گرفته است. دعا، برای بهره مندی از فرزندان پاک و شایسته از اموری است که در آیاتی از قرآن از جمله 38 آل عمران و 4 تا 6 سوره مریم و 89 و 90 سوره انبیاء و 100 و 101 سوره صافات مورد توجه قرار گرفته است. این جستار به روش توصیفی وتحلیلی از آثار موجود به این نتیجه دست یافته است: بچه دار شدن یکی از نیازهای همه ی موجودات است که انسان نیز از این قاعده مستثنی نیست غیر دعا راه های دیگر نظیر معجزه وپیشرفت پزشکی نیزنشانه از استجابت دعاست.
