علامه سید عبدالاعلی سبزواری درمقدمه تفسیر مواهب الرحمن بیان می دارد :" متعرض نظم آیات نمی شوند" ، اما با جستاری در 11 جلد اول این تفسیر با مصادیق بسیاری مواجه می شویم که ایشان از انواع ارتباط بین آیات بهره جسته است ، این تحقیق درصدد پاسخگویی به این سوال است که باور علامه عبدالاعلی سبزواری نسبت به مقوله نظم و پیوستگی در آیات چگونه بوده و اینکه ایشان در عمل چگونه بر این مبنا تفسیر نموده است. نتایج این پژوهش که با روش توصیفی تحلیلی انجام یافته گویای این است که سبزواری برای دوری از مناقشات و اختلاف نظرها و برداشتهای متفاوتی که در مورد نظم و پیوستگی بین آیات وجود دارد ، "جامع قریب"که همان "هدایت انسان ها "به سوی "کمال مطلوب انسانی" است را به عنوان "وجه اصلی ارتباط آیات قرآن " دانسته است ؛ به این ترتیب که هر آیه ای با هر موضوع و هدفی ، در نهایت به این هدف اصلی مرتبط دانسته ، اما در عمل هر جایی که نیاز به ارتباط گیری بین آیات بوده از انواع روشهای ارتباط دهی بین آیات قرآن ، در تفسیر خود بهره جسته است .
