1403/01/10
محمد شریفی

محمد شریفی

مرتبه علمی: دانشیار
ارکید:
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس:
دانشکده: دانشکده الهیات و معارف اسلامی علامه حسن زاده آملی (ره)
نشانی:
تلفن: 01135302608

مشخصات پژوهش

عنوان
انسان و صفات او در قرآن کریم با نگاه تحلیلی به کتب تفسیری شیعه
نوع پژوهش
پایان نامه
کلیدواژه‌ها
یکی از دغدغه هایی که ذهن انسان ها را در همه ی زمان ها به خود مشغول کرده است، خودشناسی است؛ انسان در این زمینه تلاش های فراوانی کرده و مطالعاتی گوناگون انجام داده است؛ ولی از این نکته غفلت کرده که بهترین مُعرِّف انسان، خالقی است که او را آفریده است؛ خداوند انسان را در کتب آسمانی خود همچون قرآن کریم، معرفی کرده و اوصاف او را برشمرده است؛ ولی آنچه در این میان مسأله ساز شده، توصیف دوگانه ی قرآن کریم از انسان است؛ پژوهش حاضر با روش توصیفی_تحلیلی به بررسی اوصاف انسان در قرآن کریم پرداخته است؛ برای این منظور، تفاسیر شیعه و نظرات مفسران شیعه درباره ی این اوصافِ به ظاهر متناقض، محور بحث قرار گرفته است؛ آنچه بعد از تحقیق و تفحص بدست آمد این است که صفات ممدوحی که خداوند برای انسان به کار برده است شرط لازم برای ستایش و مدح هستند اما شرط کافی نیستند؛ ایمان و عمل صالح و معرفت قرآن و عمل به آن است که مکملِ مدح و ستایش انسان هستند. از طرف دیگر صفات مذموم به کار رفته برای انسان، به دو دسته تقسیم می شوند؛ اول: صفاتی که ظهور در مذموم بودن دارند ولی ظهور آنها ابتدایی است و باید آنها را بر حالت های غیر مذم
سال 1399
پژوهشگران محمد مکتوبیان(دانشجو)، محمد شریفی(استاد راهنما)، مهدی تقی زاده طبری(استاد مشاور)

چکیده

یکی از دغدغه هایی که ذهن انسان ها را در همه ی زمان ها به خود مشغول کرده است، خودشناسی است؛ انسان در این زمینه تلاش های فراوانی کرده و مطالعاتی گوناگون انجام داده است؛ ولی از این نکته غفلت کرده که بهترین مُعرِّف انسان، خالقی است که او را آفریده است؛ خداوند انسان را در کتب آسمانی خود همچون قرآن کریم، معرفی کرده و اوصاف او را برشمرده است؛ ولی آنچه در این میان مسأله ساز شده، توصیف دوگانه ی قرآن کریم از انسان است؛ پژوهش حاضر با روش توصیفی_تحلیلی به بررسی اوصاف انسان در قرآن کریم پرداخته است؛ برای این منظور، تفاسیر شیعه و نظرات مفسران شیعه درباره ی این اوصافِ به ظاهر متناقض، محور بحث قرار گرفته است؛ آنچه بعد از تحقیق و تفحص بدست آمد این است که صفات ممدوحی که خداوند برای انسان به کار برده است شرط لازم برای ستایش و مدح هستند اما شرط کافی نیستند؛ ایمان و عمل صالح و معرفت قرآن و عمل به آن است که مکملِ مدح و ستایش انسان هستند. از طرف دیگر صفات مذموم به کار رفته برای انسان، به دو دسته تقسیم می شوند؛ اول: صفاتی که ظهور در مذموم بودن دارند ولی ظهور آنها ابتدایی است و باید آنها را بر حالت های غیر مذموم حمل کرد؛ مانند: صفات «هلوع» و «قتور». دوم: صفاتی که ظهور در مذمّت داشته و ظهورشان ابتدایی نیست، و نمی توان آنها را بر هیچ حالتی غیر از ذم، حمل کرد؛ مانند: صفات «کفور»، «کنود» و «خصیم».