حجاب، با وجود اهمیّت بسیارش، در اسلام اصالت ندارد؛ بلکه امر اصیل و دغدغۀ اصلی، عفاف و خودکنترلی است. زیرا اگر عفاف نباشد؛ حجاب نیز کارکرد خود را از دست خواهد داد. نتیجه این پژوهش که با روش توصیفی – تحلیلی و با تحلیل تفسیری سیر نزول آیات قرآن انجام شده گویای این است که مهندسیِ تحقّق حجاب در جامعه، مبتنی بر نظریۀ حریم جنسی است که بر اساس آن، همّت اصلی بر ایجاد حریم حداکثری بین دو جنسِ زن و مرد، در تمامیِ ساحت های زندگی است. در واقع خداوند در این سیر نزول، نظام هنجاری ای را شکل می دهد که از جمله مهمترین شاخصه هایش، ارزش بودنِ ارتباطِ حداقلی با جنس مخالف به عنوان یک گزارۀ ایده آل است. در مدلِ مهندسی اسلام در امر حجاب، مردان به عنوان سرپرست خانواده ها مسئول مدیریّت و نظارت بر این مهم هستند.
