یکی از مواد اساسی در هنر اسلامی ایران که در بسیاری از شاخه های هنری در طی بیش از ده سده گذشته کاربرد فراوانی داشته مقوا است. این ماده اگر چه در طول تاریخ برفراز ایران، ساختاری کاغذی داشته و معمولا از خمیر کاغذ و یا چسبانیدن لایه های کاغذ تهیه می شده، اما به دلیل دارا بودن ویژگی های فیزیکی متفاوت برای کاغذ همواره تکیه گاه، نگاهدارنده و پوشاننده و برای بسیاری از هنرهای اسلامی بستر بوده است. ماندگاری بسیاری از آثار هنری که سالیان درازی در آغوش مقوا در قالب جلد، محفظه، قوطی، قاب، ورق، بستر نقاشی و ... به یادگار مانده است. در گرو ویژگی های کیفی مقوا می باشد که با زبردستی هنرمندان مقواگر، به دقت ساخته و پرداخته می شده است. روشن است که تلاش برای شناخت بیشتر این مقوله غریب در میان پژوهش های اسلامی و ایرانی، ما را در جهت احیای بهتر و حفاظت مطلوبتر آن یاری خواهد کرد. در این مقاله ابتدا انواع شیوه های ساخت مقوا برای کاربردهای گوناگون مورد بررسی قرار گرفته، سپس به فن شناسی کاربرد مقواهای مختلف در هر یک از هنرهای اسلامی ایران پرداخته است.
