«تصمیم گیری» از مهم ترین محورها در زندگی انسان است؛ ولیکن در مباحث فلسفی، کمتر مورد توجه بوده است. مسأله پژوهش حاضر این است که بر مبنای تحلیل آرای فلاسفه متعالیه (با محوریت ملاصدرا، علامه طباطبایی و استاد مطهری)، چه مدلی از تصمیم گیری، قابل طراحی و ارائه می باشد؟ روش گردآوری داده ها، کتابخانه ای و روش پژوهش، تحلیل محتوای کیفی است. طبق یافته های پژوهش، مولفه های مختلف اعم از ساحات سه گانه انسانی(ساحت های شناختی، عاطفی و رفتاری) و ابعاد آنها، در تصمیم گیری انسان تاثیرگذار هستند. ولیکن، تحلیل مدل تصمیم گیری، باید جامع و با لحاظ همه این مولفه ها در معیت یکدیگر باشد. هر کدام از این مولفه ها، مطلوب مخصوص به خود را داشته و در «فاعل تصمیم» به سمت آن، کشش ایجاد می کند؛ کشش هایی که بعضی همسو و بعضی غیر همسو(متعارض) بوده و همچنین از لحاظ شدت و قدرت متفاوتند. در نهایت، طبق مدل و نظریه ارائه شده در پژوهش حاضر، موازنۀ «مجموع کشش ها»، تعیین کنندۀ تصمیم است؛ آن گزینه ای که مولفه های حامیِ آن، از قدرت و وزن بیشتری برخوردار بوده و در نتیجه «مجموع کشش های ایجاد شده مولفه های حامیِ آن» بیشتر باشد، تصمیم خروجی خواهد بود. این تحلیل از تصمیم گیری، در قالب مدل مفهومی ارائه شده است که می توان آنرا «نظریه وزن کشی ساحات و ابعاد انسانی در تحلیل مدل تصمیم گیری» نامید.
