دشت جام از جمله دشتهای حاصلخیر استان خراسان رضوی است که به سبب وجود سه حوزه آبریز کشفرود، جامرود و هریرود، شاهد استقرارهای مهمی در دوران متخلف بوده است. در سال 1391 خورشیدی، در جریان یک بررسی باستانشناختی در این دشت (توسط نگارندگان)، دو تپه معروف به أنبَزَک شناسایی شد و با مطالعه سفالهای گردآوری شده از سطح آنها مشخص گردید که قدمت هر دو تپه به دوران هخامنشی و اشکانی میرسد. شناسایی این دو تپه و گاهنگاری نسبی آنها در شرق خراسان بسیار حائز اهمیت است؛ چرا که تا کنون محوطه خاصی در ارتباط با این دوران (بهویژه دوره هخامنشی) معرفی نگردیده و پژوهش حاضر به عنوان یک گام مقدماتی در این زمینه به شمار میرود. در این که پژوهش که با رویکرد توصیفی و تحلیلی و با استناد به دادههای میدانی و کتابخانهای تنظیم گردیده است، پس از ثبت ویژگیهای توپوگرافی تپهها، از سطح هر دو تپه چند قطعه سفال و لبه یک ظرف سنگی جمعآوری شده و پس از انتقال به پایگاه میراث فرهنگی، مطالعه و بررسی بر روی این قطعات آغاز گردید. در این فرآیند، مهمترین اقدام، ثبت و ضبط تمامی اطلاعات از یافتههای فرهنگی بود. بنابراین بررسی آماری متغیرهای گوناگون، طراحی، مقایسه و در نهایت تاریخگذاری نسبی آنها به دقت انجام گرفته است.
