تحقیقات نشان می دهد که از یک سو، ورزش کردن دختران، از نیازهای اساسی هر جامعه بوده و با توجه به پیامدهای مثبتی که دارد، مدیران اجرایی و برنامه ریزان تلاش دارند این پدیده در جامعه گسترش یابد؛ از طرف دیگر، اوقات فراغت در جامعه به اندازه ای اهمیت دارد که جوامع جدید را جوامع فراغتی می نامند، لذا تلاش می شود تا افراد خصوصا دختران، بیشترین رضایت را از اوقات فراغت داشته باشند. در این رابطه گزارشها نشان می دهد که ورزش کردن، بر بخشهای مختلف زندگی فردی و اجتماعی دختران، از جمله رضایت از اوقات فراغت آنان تاثیر دارد. اما تحقیقات در باره نقش ورزشهای حرفه ای و غیر حرفه ای در رضایت از فراغت افراد اندک است. بنابر این هدف پژوهش حاضر بررسی میزان ورزش دختران و مقایسه نقش ورزش حرفه ای و غیر حرفه ای در رضایت از اوقات فراغت آنان می باشد. روش تحقیق حاضر کمی و از نوع هبستگی، و نمونه آماری نیز330 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه مازندران که بصورت تصادفی انتخاب شدند، می باشند. نتایج نشان می دهد که 40 % از دختران هیچ یک از ورزش حرفه ای یا غیر حرفه ای را انجام نمی دهند، 8/38 % نیز ورزش غیر حرفه ای و 20 % هم بصورت حرفه ای ورزش می کنند. همچنین نتایج نشان می دهد که 7/34 % از دختران از اوقات فراغت خود خیلی ناراضی و ناراضی بوده، 5/48 % نیز تا حدودی راضی و 8/16 % نیز خیلی زیاد و زیاد راضی بودند. آزمون کروسکال والیس هم نشان می دهد که تفاوت معنی داری در رضایت از اوقات فراغت در بین سه گروه از دخترانی که 1- ورزش نمی کنند، 2- ورزش غیر حرفه ای می کنند و 3- ورزش حرفه ای می کنند، وجود دارد و رضایت از اوقات فراغت در بین دخترانی که ورزش غیر حرفه ای می کنند بیشتر از دخترانی است که ورزش نمی کنند. همچنین رضایت از فراغت دخترانی که ورزش حرفه ای می کنند، بیشتر از دخترانی هست که ورزش غیر حرفه ای می کنند. بنابر این پیشنهاد می شود برای رضایت بیشتر دختران از اوقات فراغت، زمینه ورزش غیر حرفه ای و خصوصا ورزش حرفه ای فراهم شود.
