با توجه به وجود اطلاعات کم در باره کرونا و شرایط زندگی مردم در زمان کرونا، و با توجه به جایگاه مهم دانشگاه، دانشجویان و استادان، پژوهش حاضر به دنبال شناخت تجربه زیسته اعضای هیات علمی و دانشجویان از دوران کرونا می باشد. طرح پژوهش حاضر کیفی و روش مورد استفاده پدیدار شناسی است. جامعه آماری شامل اعضای هیأت علمی دانشگاه های مازندران، صنعتی بابل و علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری بودند. داده های کیفی با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته از 111 نفر که 54 نفر از دانشجویان دختر (22 نفر) و پسر (32 نفر) در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری، و 57 نفر از استادان اقا (35 نفر) و خانم (22 نفر) بودند جمع آوری گردید. روایی پژوهش حاضر نیز به دلیل کیفی بودن، از دقت و صحت داده ها استفاده شد. چهار روش برای تأیید صحت و درستی داده ها استفاده گردید که عبارت است از؛ اعتبار، انتقال پذیری، قابلیت اطمینان و قابلیت تأیید. روش تجزیه و تحلیل داده ها در پژوهش حاضر، تحلیل مضمون( فراگیر، سازمان دهنده و فراگیر) بود. نتایج مضمون فراگیر تجربه زیسته اساتید و دانشجویان در دوره کرونا در قالب، 14 مضمون سازمان دهنده اول، 112 مضمون سازمان دهنده دوم، و 529 مضمون پایه دسته بندی شد. 14 مضامین سازمان دهنده اول شامل آموزشی، پژوهشی، خانوادگی، سیاسی، اقتصادی، دینی، فرهنگی، اجتماعی، بهداشتی، روحی روانی، زیست محیطی، جسمانی، اوقات فراغت و تفریحات و شناختی می باشد.
