خطبه ها و سخنان فصیح و بلیغ امام علی(ع) چه پیش از جمع آوری نهج البلاغه به دست سیدرضی و چه پس از آن، الهام بخش ادیبان و فصحا و بلغای مسلمان بوده است. نویسندگان و شاعران مسلمان از زبان و ملیت های گوناگون از جمله شاعران و نویسندگان فارسی زبان، سخنان حضرت علی(ع) را سرمایه ی محتوایی و مایه ی زیبایی سخن خود می دانسته اند . طبیعی است شاعران فارسی زبانی که دارای مذهب شیعه بودند بیشترین تأثیر را از نهج البلاغه گرفته باشند؛ چنان که ناصرخسرو، از برکت سخنان نبوی و علوی به سرچشمه ی بلاغت و فصاحت و محتوای بلند راه یافته است. دستاورد پژوهش ناظر بر این است که ناصرخسرو بیش از آن که از سخنان حضرت تأثیر لفظی بگیرد، تحت تأثیر مفاهیم و اندیشه های نهج-البلاغه بوده است. شاعر یمگان مفاهیم نهج البلاغه را منبعی الهام بخش برای تبلیغ تعالیم مذهبی خود ساخته است؛ ازاین رو تأثیرپذیری الهامی در میان انواع تأثیرپذیری های مفهومی، بسامد بیشتری دارد؛ اما حکیم یمگان هیچ گاه اندیشه های این چشمه ی خروشان را دستاویزی برای خلق افکاری در ضدیت با اندیشه های حضرت قرار نداده است.
