مقدر بودن رزق، یکی از آموزه های اسلامی بوده که تلقی درست از آن نیاز به درک صحیح از آموزه های بنیادین دیگر دارد و اکتفا به ظاهر احادیث و آیاتی که بر مقدر بودن رزق از جانب خدای متعال، اشاره دارد می تواند این شبهه را ایجاد نماید که هرگونه سعی و تلاش جهت کسب روزی، بی فایده می باشد و یا اینکه می تواند کسانی را که با کار و تلاش به توسعه ی رزق می رساند، را به انحراف دیگری بکشاند که این آموزه، و شاید سایر آموزه های دینی، غیر واقع و موهوم هستند.این مقاله سعی دارد به روش توصیفی – تحلیلی، مفهوم صحیح این آموزه را تبیین و مصادیق رزق مقدر را تعیین کرده و نقش و جایگاه تلاش و کوشش و سایر عوامل را در رسیدن به رزق و یا توسعه ی آن مشخص نماید.بر اساس یافته های این تحقیق، مقدر بودن رزق به معنای، تعیین قطعی روزی مردم به نحویکه بدون تلاش به آن برسند و یا تلاش آنها جهت توسعه ی آن بی فایده باشد، نبوده بلکه کار و تلاش مقدمه و خود یکی از عوامل مؤثر در تقدیر الهی بوده و در طول اراده و فعل خداوند قرار دارد.
