درک مفهوم و معنای واژگان قرآنی یکی از راهکارهای اساسی جهت فهم مقاصد آیات است. معناشناسی در پی یافتن معنای لایه های عمیق معنایی واژگان، یکی از روش هایی است که می توان آن را در راه تامین فهم مقاصد قرآن بکار گرفت. غوی یکی از واژگان کلیدی قرآن در رابطه با هدایت و گمراهی انسان است. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با رویکرد ساختگرا از طریق یافتن هم نشین و جانشین و دیگر روابط در این ساختار در مورد واژه غوی، به این نتایج دست یافت که: واژه غوی 2 بار همنشین ماده بین و تبع شده و از طریق آن ها ضلال و هوی به عنوان جانشین غوی بدست آمدند و این-دو جانشین و غوی در مولفه هدایت به سوی شر و گمراهی با پیروی از ضلال و هوا در اثر سوء اختیار انسان مشترک می باشند. موارد کم بسامد تاثیر اراده الهی در غوایت انسان و رابطه تقابلی غوی با رشد و رابطه اشتدادی آن با تزیین توسط شیطان، ضلالت و عصیان همگی بر این مولفه تاکید دارند که غوایت انسان در فضای نزول قرآن، هم دارای سویه های اعتقادی و هم رفتاریِ نشأت گرفته از اعتقاد و اختیار است و انسان در این غوایت صرفاً بسوی گمراهی می رود ولی در عمل گمراهی محقق نشده است. و غوی در رابطه اشتدادی خود، دارای رابطه هم معنایی نسبی است.
