از مهم ترین نیازهای هر جامعه، تعلیم و تربیت افرادی است که با اتکا به نیروی اراده و تعقل خویش، خلاقانه بیاندیشند و به جای وابستگی یا تقلید صرف از دستاوردهای دیگران، خود مولد دانش، فناوری و فرهنگ مناسب برای زندگی مستقل در عصر دانایی باشند. در عصر گسترش روز افزون اطلاعات و ارتباطات، مسئله ای که بیش از هر چیز توجه پژوهشگران را به خود معطوف کرده است، چگونگی رشد و ارتقا اندیشه های بارور و خلاق است. از آن جا که بهترین زمان برای تربیت و شکوفایی استعدادها، دوره ی کودکی است، چگونگی رشد و پرورش نیروی خلاقیت کودکان به عنوان یک نیاز بشری در تمام ابعاد زندگی آینده ی آنان مطرح است؛ این در حالی است که مطالعات نشان داده است تمامی محیط هایی که کودکان در آن حضور می یابند، در شکل گیری شخصیت کودک و رفتار او موثراند و در این بین فضاهای آموزشی به عنوان یکی از مهم ترین محیط های اثر گذار در شخصیت کودک از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهند بود. این تحقیق، بر پایه تلفیق نظریات مرتبط با موضوع تحقیق و از روش پژوهش اسنادی، توصیفی-تحلیلی است و با طرح سؤال: چه اصول و قابلیت هایی در مدرسه سبز، امکان بروز خلاقیت کودکان را تسهیل می کند؟؛ به دنبال یافتن پاسخ، در میان یافته های علم روانشناسی محیط و تحلیل محتوای متون در حوزه طراحی معماری و روانشناسی رشد و کودک می باشد. هدف از تحقیق حاضر، دستیابی به اصول طراحی مدرسه سبز برای کودکان 6 تا 12 ساله ایرانی با تأکید بر پرورش خلاقیت کودکان و بهره گیری از قابلیت های محیطی مؤثر بر ذهن و رفتار آنان است. نتایج تحقیق، تهیه اصولی معمارانه برای طراحی مدرسه سبز کودکان 6 تا 12 ساله در جهت پرورش و رشد خلاقیت آنان است. از جمله نتایج می توان به تأثیر چشم گیر طبیعت در ارتباط با روان کودک و موثر در ترویج خلاقیت و لزوم جایگیری آن در فضای آموزشی کودک و تأسیس مدارس سبز اشاره کرد. مدرسه سبز با استفاده از گونه های گیاهی توسط شکل های مختلف، استفاده از طبیعت به عنوان یک پدیده با عناصر انگیزه حس کنجکاوی و استفاده فضاهای باز طبیعی در میان فضاهای بسته، ترکیبی از فضاهای داخلی و خارجی با پنجره های بزرگ، استفاده از آموزش در حیاط مدرسه سبز، استفاده از مبلمان قابل حمل و قابل انعطاف برای فعالیت های فکری و هنری، تغییر فضا، طراحی جالب و متنوع با استفاده از رنگ ها و اشکال، ترکیب و تعامل از فضاهای ب
