کودکان سرمایه های با ارزش هرکشوری می باشند که می توان با آموزش مناسب در فضاهای مطلوب این سرمایه هارا حفظ نمود. شناخت روانشناسی کودک و آگاهی از نیازهای روحی و جسمی او می تواند دردستیابی به طراحی فضاهای پویای کودکان موثر باشد. با شناخت جنبه های روانشناسانه کودکان از جمله حفظ آرامش و افزایش خلاقیت می توان به فضاهای بهتری دست یافت و فضای معماری در صورت هماهنگی وانطباق باویژگی های روانی وجسمانی کودکان به صورت مطلوب مورد استفاده قرارگیرد. روان شناسی محیطی کودکان رشته ای است که با تعاملات وروابط میان مردم ومحیطشان سروکار دارد. به بیان دیگرایجاد حس آرامش و ایجاد محیط پویای کودکان در جهت افزایش خلاقیت کودکان گرایش نسبتاً جدید در این حوزه است که به بررسی تأثیر متقابل رفتارکودکان ومحیط می پردازد. طراحی فضایی برای تجلی استعداد کودکان، ارتقاء کمی و کیفی فضاهای کودکان به طورعام، راهکارهایی برای رفع کمبود فضاهای آموزشی باتوجه به روح و روان کودکان از اهداف مقاله حاضر می باشد. روش تحقیق دراین پژوهش، توصیفی تحلیلی است. باتوجه به ماهیت پژوهش، اطلاعات جمع آوری شده از منابع، به صورت توصیفی سازماندهی شده و آن دسته از اطلاعات که جنبه ی آماری و کمی داشته، به روش تحلیلی بررسی شده اند.
