نظر به اینکه شاخصه های معماری بومی در قالب مولفه های توسعه پایدار قابل تبیین است؛ می توان گفت که این معماری از ویژگی های پایداری نیز برخوردار است. شناشیر از جمله عنصر بومی بوشهر است که تاکنون با رویکرد همه جانبه توسعه پایدار مورد بررسی قرار نگرفته است. با توجه به این مهم که توسعه پایدار بدون توجه همزمان به تمامی ارکان آن محقق نخواهد شد، در پژوهش حاضر سعی بر آن بوده است تا شناشیر از منظر پایداری و با در نظر گرفتن تمامی ابعاد مورد مطالعه قرار گیرد.
