1403/01/10
مجتبی محسنی

مجتبی محسنی

مرتبه علمی: دانشیار
ارکید: 0000-0002-5709-6600
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس: 55937730000
دانشکده: دانشکده علوم پایه
نشانی: بابلسر، پردیس دانشگاه مازندران، مجموعه علوم زیستی، گروه میکروبیولوژی
تلفن: +98-11-3530-2497

مشخصات پژوهش

عنوان
سنتز و شناسایی رزینها و نانوکامپوزیتهای دندانی ضدباکتری حاوی نمکهای آمونیوم چهارتایی
نوع پژوهش
پایان نامه
کلیدواژه‌ها
نانوکامپوزیت، آمونیوم چهارتایی، نانو سیلیکا، اصلاح سطح، استحکام خمشی، مواد دندانی، درجه تبدیل
سال 1395
پژوهشگران مجتبی محسنی(استاد مشاور)، موسی قائمی(استاد راهنما)، پویان مکوندی(دانشجو)

چکیده

در این کار پژوهشی، مونومر و نانوذرات سیلیکای اصلاح شده حاوی آمونیوم چهارتایی سنتز و شناسایی شدند. از مونومرهای دندانی نظیر بیس فنول A گلیسیدیل متاکریلات (Bis-GMA) و تری اتیلن گلیکول دی متاکریلات به عنوان مواد پایه دندانی و همچنین از پلیمریزاسیون نوری با کامفورکینون استفاده گردید. برای افزایش استحکام و همچنین اصلاح سطح از نانوذرات سیلیکا استفاده شد. میزان حلالیت و جذب در آب و اتانول (75% حجمی آبی)، میزان تبدیل پیوند دوگانه ی مونومر و خواص مکانیکی مواد سنتزی مورد بررسی قرار گرفت. برای سنجش فعالیت ضدمیکروبی ترکیبات سنتز شده از باکترهای گرم مثبت استرپتوکوکوس موتانس، استافیلوکوکوس اورئوس و باسیلوس سوبتیلیس و گرم منفی اشریشیا کلای، سودوموناس آئروژینوزا و همچنین قارچ کاندیدا آلبیکنس استفاده شد. در پایان، زیست پذیری و سمیت سلولی مواد پخت شده با آزمون سمیت سلولی توسط سلول هایL929 مورد بررسی قرار گرفت. با افزایش میزان ترکیبات آمونیوم چهارتایی در پلیمــر، میزان تورم در حلال افزایش یافت. نانوکامپوزیت حاوی نانو سیلیکای اصلاح شده در مقایسه با پلیمر خالص و همچنین نانوکامپوزیت بدون نانوسیلیکای اصلاح شده استحکام خمشی سه نقطه ای بیشتری را از خود نشان داد. نتایج حاصله نشان داد که پلیمر و نانوکامپوزیت حاوی نمک آمونیوم چهارتایی خاصیت ضدباکتری خوبی نسبت به باکتری های گرم مثبت و گرم منفی و قارچ از خود نشان دادند. در حالی که پلیمر بدون ترکیبات آمونیوم چهارتایی هیچ اثر ضدمیکروبی روی میکروارگانیسم های آزمایش شده از خود نشان ندادند. در مطالعه ی اندازه گیری سمیت، مشخص شد که سمیت سلولی پلیمر خالص و نانوکامپوزیت در مقایسه با نمونه کنترل (کنکاوالین) افزایش یافت. داده ها نشان داد که زیست پذیری نانوکامپوزیت حاوی 5/2 درصد از نانوسیلیکای اصلاح شده به پلیمر خالص (بدون پرکننده) نزدیک است.