گردشگری تاریخی_فرهنگی از انواع بسیار مهم گردشگری در جهان امروز به شمار می رود. سفر به منظور تجربه ی مکان ها و فعالیت هایی که به صورت موثق، داستان ها و مردمان گذشته را معرفی می کنند، باعث جذب گردشگران به سوی خود می شوند. ازجمله مکان هایی که مورد توجه گردشگران تاریخی_فرهنگی واقع می شود، محوطه های باستانی پیش ازتاریخ هستند. این محوطه ها صحنه ی فعالیت انسان ها، درگذشته های دورند که ممکن است، بازمانده های اردوگاهی موقت و یا ویرانه های یک دهکده یا شهر باشند؛ البته در بسیاری موارد محوطه های پیش ازتاریخی جاذبه ی دیداری محوطه های دوره های تاریخی و اسلامی همچون تخت جمشید، پاسارگاد و میدان نقش جهان را ندارند و لازم است که در خصوص گردشگرپذیر بودن این محوطه ها با دقت بیشتری اندیشید. استان کرمان به علت توانمندی های محیطی و تاریخی_فرهنگی، دارای قابلیت گردشگری بالایی است. این استان درگذر زمان، گنجینه های تاریخی_فرهنگی و معماری ارزشمندی را پدید آورده است. کرمان باوجود داشتن محوطه های باستانی پیش ازتاریخ مانند: تپه باستانی کنار صندل و تپه یحیی و همچنین تاریخ کهن و میراث فرهنگی کم نظیر، فرصت های گردشگری متعددی پیش رو دارد. اما بهره برداری از توانمندی های منطقه و به خصوص محوطه های باستانی، اگر بدون شناخت و برنامه ریزی مناسب صورت گیرد، منجر به تخریب و نابودی این محوطه ها و عدم کارایی مناسب در این زمینه می شود. این پژوهش با روشی توصیفی_تحلیلی انجام شده و داده های موردنظر از طریق مطالعات میدانی و کتابخانه ای جمع آوری شده اند. در پژوهش حاضر کوشش شده باهدف حفظ و ساماندهی محوطه های پیش ازتاریخ استان کرمان، ابتدا عوامل داخلی (نقاط قوت و ضعف) و عوامل خارجی (فرصت ها و تهدیدها) شناسایی و نتایج پیشنهاد هایی اساسی به منظور بهره برداری از قوت ها و فرصت ها و کاهش ضعف ها و تهدیدات ارائه کرده است.
