هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 12 جلسه تمرین پلایومتریک بر میزان شادکامی دختران فعال بود. روش شناسی: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی دانشگاه مازندران بودند که از بین 34 داوطلب برای اجرای تمرین بر اساس شرایط ورود، 15 نفر (سن: 33/2±21) برای گروه تجربی و 15 نفر (سن: 62/2±4/21( برای گروه کنترل به طور تصادفی انتخاب شدند. دو هفته پس از دوره آشنایی و آموزش تکنیک های اجرایی، برنامه تمرینی آزمودنی ها که شامل تمرینات پیشرونده پلایومتریک بود به مدت 4 هفته، هفته ای سه روز اجرا شد. در هر جلسه، 15 دقیقه حرکات کششی و دوی نرم جهت گرم کردن اجرا گردید. سپس برنامه اصلی شامل تمرینات پلایومتریک بمدت 60 دقیقه اجرا و در پایان 5 دقیقه به سرد کردن اختصاص داده شد. اطلاعات مربوط به میزان شادکامی این افراد قبل و بعد از اتمام دوره تمرینی توسط پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHQ) که شامل 29 سوال بود جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون T وابسته و مستقل با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 19 استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون T وابسته نشان داد، میزان شادکامی در دختران فعال در گروه تجربی بعد از انجام تمرینات پلایومتریک به مدت 12 جلسه نسبت به قبل از اجرای تمرین، تفاوت معناداری داشت (015/0= p). همچنین نتایج آزمون T مستقل نشان داد میزان شادکامی در گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشته است (001/0= p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده و اثر تمرینات بدنی و ورزش از نوع تمرینات پلایومتریک بر شادکامی دختران، پیشنهاد می گردد که از تمرینات پلایومتریک به عنوان راهکاری برای افزایش روحیه شاد و مفرح افراد استفاده گردد.
