امروزه اهداف کلان کشورها در راستای حصول توسعه پایدار، از مسیر کاهش مصرف انرژی می گذرد و طراحی ساختمان ها به دلیل سهم بالای مصرف انرژی (38 درصد) نیازمند برنامه ریزی مدون می باشند. مسئله اساسی این است که در راستای کاهش مصرف در ساختمان ها، راهکارهایی تک بعدی اتخاذ می گردد که ملاحضات دیگر معماری در آن نادیده گرفته می شوند و تاثیر نامطلوبی بر بافت و سیمای شهری و حتی شیوه زندگی خواهد گذاشت. چنین نگرشی لطمه جبران ناپذیری به هویت معماری ایران خواهد زد. یکی از مهترین سوالهایی که مسیر مقاله را شکل می دهد را می توان اینگونه بیان نمود که "چگونه می توان هویت اقلیمی را از کالبد معماری شهرها استخراج نمود و در معماری امروز به کار بست؟" به نظر می رسد در فرایند طراحی اقلیمی بناها، پس از اتمام فاز اول، یعنی آنالیز دقیق اطلاعات اقلیمی منطقه و استخراج جداول آسایش حرارتی، نیازمند ورود به فاز جدیدی خواهیم بود ملاحظات هویت کلبدی بنا را رقم بزند. در این فاز (دوم) با واکاوی تاثیرات اقلیم بر فرم معماری، به استخراج الگوهای بومی "سازنده هویت اقلیمی" بناها خواهیم پرداخت. درنهایت با برقراری پیوند میان داده های آسایش حرارتی فاز اول و الگوهای معمارانه فاز دوم، راهکارهای پایدار منحصربه فردی در امتداد کاهش مصرف انرژی و غنای هویت کالبدی منطقه بدست خواهد آمد. به همین منظور در ادامه پژوهش، یکی از اقلیم هایی که از مصرف کنندگان عمده انرژیهای فسیلی در فصول گرم به شمار می روند (گرم و مرطوب- شهر آبادان) به عنوان نمونه موردی انتخاب و ساختمانی بر پایه فرایند "طراحی اقلیمی هویت محور" در سایت فوق طراحی و آنالیز خواهدگردید.
