یافتنِ سرآغازها، همواره یکی از دغدغه های اصلی محقّقان ایرانی بوده است تا آن جا که می توان گفت محقّقان ایرانی، بیش ترین توجّه خود را بر این مسئله معطوف کرده اند. بررسی تحقیقات آنان نیز گویای این واقعیّت است که آنان در تحقیقات خود همواره به نتیجه مشترکی دست نیافته اند و نتایج به دست آمده نیز نشان از تشتّت آرای آنان داشته است، چنان که در یافتنِ سرآغاز سبک هندی با چنین تشتّت آرایی رو به رو هستیم؛ تا جایی که از شاعرانی مانند خاقانی، حافظ، فضولی، بابا فغانی و ... به عنوان پیشگام سبک هندی یاد شده است. نویسندگان این مقاله بر این باورند که نمی توان پیشواییِ سبکی به گستردگی سبک هندی را به یک شاعر منسوب کرد؛ بلکه باید از سهم هر شاعر در شکل گیری سبک هندی، سخن به میان آورد. از این روی، دو شاعر آذربایجانی (فضولی و خاقانی) برگزیده شد تا با تحلیل محتوایی شعرشان، میزان اثرگذاری آنان بر شکل گیری جریان شعر فارسی، مورد بررسی قرار گیرد.
