مقدمه: متابولیسم پورینها، شامل ساخت و تجزیه ی پورین نوکلئوتیدها است. تحقیقات نشان میدهند که شدت فعالیت ورزشی از موارد اثرگذار بر ارگان ها و منابع انرژی بدن محسوب می شود و میتواند بر منابع بازسازی آدنوزین تری فسفات (ATP) تاثیر داشته باشد. هدف این پژوهش، مقایسه ی دو شیوه ی متفاوت تمرین کشتی از لحاظ تاثیر متابولیکی و اثرگذاری بر شاخصهای چرخه پورین نوکلئوتید بود. مواد و روش ها: 21 داوطلب بر اساس وزن بدن، به دو گروه تمرینهای دایرهای مبتنی بر فنون کشتی (10 نفر) و گروه تمرینهای سنتی کشتی (11 نفر) تقسیم شدند. پس از اجرای آزمونهای عملکردی، نمونهگیری خونی پیش و پس از تمرینها انجام شد. داوطلبین به مدت چهار هفته، شش تکنیک کشتی را به صورت دایرهای و تمرینهای سنتی کشتی انجام دادند. یافته ها: نتایج نشان داد پس از چهار هفته تمرینهای دایرهای مبتنی بر فنون کشتی، تفاوت معنی داری در مقادیر هیپوگزانتین گوانین فسفوریبوزیلترانسفراز (44/0P=)، هیپوگزانتین (54/0P=) و اسیداوریک پلاسما (51/0P=) بین دو گروه وجود نداشت. اما در مقایسه ی درون گروهی مشخص شد که تمرینهای دایرهای مبتنی برفنون کشتی و تمرینهای سنتی کشتی باعث کاهش معنی دار مقادیر هیپوگزانتین در گروه تمرین دایره ای مبتنی بر فنون کشتی (03/0P=) و گروه تمرین سنتی کشتی (008/0P=) شد. هم چنین مقایسه ی درون گروهی، افزایش معنی داری را در توان هوازی و میانگین توان بیهوازی نشان داد. نتیجهگیری: مقایسه ی دو شیوه تمرین کشتی نشان داد که این دو تفاوتی با هم ندارند و به یک میزان شاخص های چرخه پورین نوکلئوتید را تحت تاثیر قرار می دهند. نتایج این پژوهش و پژوهشهای گذشته مشخص می کند که تمرینهای سرعتی و تمرینهای بی هوازی، به طور موثری متابولیسم پورینها را تغییر داده و تولید متابولیتهای ناشی از آن را تحت تاثیر قرار خواهند داد.
