در چند دهه ی اخیر، جنبش فمینیسم محل مناقشههای گوناگون بوده است، از جمله در ساحت آفرینش و نقد آثار ادبی. یکی از برجستهترین نظریهپردازان فمینیسم در ادبیات ا ِل ِن سیکسو است او را به مفهوم که غالبا ِ پسامدرنیستی »نوشتار زنانه« میشناسند. جستار حاضر ابتدا به شرح چهار ویژگی اصلی فمینیس ِم پسامدرنیستی سیکسو و مفهوم نوشتار زنانه میپردازد که عبارتاند از منطقگریزی، شعرگونگی و آشناییزدایی، محاکاتستیزی و دیگریآگاهی. نگارندگان نشان میدهند که برخالف برخی برداشتهای نادرست رایج، نوشتار زنانه فقط به آثار نویسندگان زن منحصر نمیشود، بلکه آثار نویسندگان مرد خالق نیز ممکن است محمل مناسبی برای تحقق نوشتار زنانه باشند. سپس، داستان کوتاه »روز اسبریزی« اثر بیژن نجدی درچارچوب این پیوند فمینیسم و پسامدرنیسم تحلیل میشود. داستان کوتاه »روز اسبریزی« اثر بیژن نجدی از این جهت برای تحلیل اول هم به لحاظ فرم و ساختار روایت و هم بهلحاظ موضوع و محتوا، داستانی انتخاب شده است که مضمونهای بدیعی در این ِن پیشرو و منحصربهفرد محسوب میشود و ثانیا داستا پسامدرن یافت میشوند که در پژوهش های قبلی به آن ها اشارهای نشده است، حال آنکه در چارچوب فمینیس ِم پسامدرنیستی میتوان آنها را شناسایی، توصیف و تحلیل کرد. نتیجهی حاصل از این پژوهش آن است که میتوان متن نجدی را بهسبب سبک نامتعارف، خالقانه و منحصربهفردش که ناشی از عناصر برشمرده است، یکی از نمونههای بارز نوشتار زنانه در ادبیات داستانی معاصر ایران بهشمار آورد.
