آلودگی فلزات سنگین به دلیل پایداری بالای آنها در محیط یکی از نگرانی های اصلی اکوسیستم های آبی به شمار می رود. تاکنون مطالعات گسترده ای درمورد روش های پاکسازی محیط از فلزات سنگین صورت گرفته است که در این بین استفاده از جاذب های زیستی نسبت به روش های فیزیکو شیمیایی نظیر تبادل یونی، اسمز معکوس و رسوب دهی شیمیایی، به دلیل اقتصادی بودن، بالا بودن سرعت نسبی فرآیند جذب، قابلیت بازیابی فلزات و عدم تولید لجن روش مناسب تری است. میکروارگانیسم ها به دلیل توانایی در تثبیت یون های فلزی، سازگاری با محیط های طبیعی و کم هزینه بودن برای فرآیند جذب زیستی بسیار مناسب بوده و دراین بین باکتری ها به دلیل نسبت بالای سطح به حجم و برخورداری از سطوح فعال جذبی، اندازه کوچک و توانایی رشد بالا جاذب های زیستی مناسبی محسوب می گردند. در سال های اخیر به کارگیری توانایی میکروارگانیسم ها در حذف فلزات از پساب های آلوده به عنوان یک روش مناسب و بهینه مطرح شده است. مکانیسم و روش جذب فلزات توسط میکروارگانیسم های مختلف متفاوت می باشند.
