ضیاء فلاح محمدی

زمینه و هدف: هایپرتروفی عضلانی ناشی از فعالیت ورزشی از طریق افزایش مقدار سنتز پروتئین عضله که از مسیرهای سیگنالینگ یکی از مهمترین عوامل اثرگذار بر هایپرتروفی عضلانی است که (mTOR) مولکولی تنظیم میشود؛ اتفاق میافتد. راپامایسین در پستانداران باعث افزایش سنتز پروتئین در عضله میشود. نتایج درباره (p70S6K) کیناز S از طریق فسفوریلاسیون پروتئین ریبوزومی 70 کیلو دالتونی 6 اثر تمرین ترکیبی بر این عوامل متناقض است. این مطالعه به منظور تعیین اثر 8 هفته تمرین مقاومتی و ترکیبی مقاومتی- استقامتی بر در عضله اسکلتی موش صحرایی انجام شد. phospho-p70S6K و phospho-mTOR پاسخهای روش بررسی: در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در سن 8 هفته به طور تصادفی در سه گروه 8 تایی تمرین مقاومتی، تمرین ترکیبی مقاومتی-استقامتی و کنترل در شرایط یکسان آزمایشگاهی قرار گرفتند. گروه مقاومتی 5 جلسه در هفته و 10 تکرار 30 درصد آزمون اضافه - بالا رفتن از نردبان یک متری با وزنهای آویزان بر دم را اجرا کردند. مقدار بار تمرینی هر موش صحرایی بین 80 بار بیشینه بود که قبل از هر هفته اندازهگیری شد. گروه ترکیبی علاوه بر اجرای تمرین مقاومتی و بعد از 5 دقیقه استراحت، تمرین استقامتی که شامل دویدن روی تردمیل با افزایش تدریجی شدت و مدت دویدن در دوره تمرینی بود؛ اجرا کردند. بهطوری که زمان و سرعت دویدن بر روی تردمیل به تدریج از 10 دقیقه و سرعت 9 متر در دقیقه در هفته اول به 60 دقیقه و سرعت 30 متر در دقیقه در هفته پایانی رسید. 24 حیوانات استخراج و سطح (Flexor Hallucis Longus: FHL) ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، عضله خم کننده طویل انگشتان با استفاده از روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. p-p70S6K و p-mTOR پروتئینهای و تفاوت معنیداری بین ( P<0/ در هر دو گروه تمرینی نسبت به کنترل بهطور معنیداری بیشتر بود ( 05 p-mTOR یافتهها: سطح فقط در گروه مقاومتی نسبت به گروه کنترل افزایش آماری معنیداری یافت p-p70S6K گروههای تمرینی مشاهده نشد. با اینحال میزان ( P<0/05) نتیجه گیری: با توجه به این که در گروه ترکیبی در مقایسه با گروه مقاومتی، افزایش p-mTOR با افزایش p-p70S6K همراه نبود می توان نتیجه گرفت که احتمالاً تمرین ترکیبی باعث کاهش پاسخهای سیگنالینگ اهداف پایین دستی mTOR میشود