ضیاء فلاح محمدی

مدتها است که نقش ژنتیک بر عملکرد ورزشی شناخته شده است. واریانت های توالی DNA در بعضی ژن ها می توانند تاثیرات منفی ویا مثبتی جهت کسب حد بهینه عملکرد ورزشی داشته باشند. مطالعات پبشین همبستگی ژنهای ACE و آلفا اکتینین3 را با قدرت و استقامت و همچنین ژن کلوتو را با افزایش ادراک و یادگیری که از فاکتورهای مهم رشته ورزشی جودو است، نشان داده اند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر پلی مورفیسم های حذف و اضافه ژن ACE ، R577X ژن آلفا اکتینین3 و واریانت ژن کلوتو بر شرایط نخبگی در جودوکاران نخبه ایرانی بود. جامعه مورد بررسی 50 جودوکار نخبه مرد که دارای مدال جهانی یا آسیایی در رده های بزرگسالان و جوانان با دامنه سنی 18 تا 64 سال در اوزان هفت گانه جودو و 150 مرد غیر ورزشکار با قومیت و میانگین سنی مشابه با جودو کاران برای گروه کنترل در نظر گرفته شد. از نظر درصد فراوانی بین گروه کنترل و جودوکاران در پلی موفیسم های بررسی شده تفاوت وجود داشت. درصد فراوانی ژنوتیپ های ژن ACE در بین ورزشکارن( DD 16% ، ID 62% ، II 22%)، درگروه کنترل (DD 22% ، DI 52% ، II 26%) با P=0.452 و فراوانی ژن آلفا اکتینین3 در بین ورزشکاران (RR 34% ، RX 48% ، XX 18%) و درگروه کنترل (RR 24% ، RX %3/55 ، XX %7/20 ) باP=0.382 بود. همچنین فراوانی SNP rs9536314 واریانت KL-VS ژن کلوتو در بین ورزشکاران (TT 70% ، TG 28% ، GG 2%) و در گروه کنترل (TT 62% ،TG %6/32 ، GG %4/5)، (P=0.458) مشاهده شد. سه پلی مورفیسم مورد بررسی این تحقیق شامل rs9527025 ،rs9536314 و rs952702 از واریانت KL-VS در ژن کلوتو در جامعه ایرانی پیوستگی کامل با یکدیگر داشتند. با این حال تفاوت فراوانی پلی مورفیسم های این تحقیق بین دو گروه در حد معنی داری نبود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که احتمالا بین پلی مورفیسم های بررسی شده در این تحقیق با سطوح قهرمانی در جودوکاران ایرانی ارتباط معنی داری وجود ندارد. در نتیجه این پژوهش پیشنهاد می کند که پلی مورفیسم ها بررسی شده شرط لازم برای قهرمانی در بین جودوکاران ایرانی نمی باشند و ممکن است کمبود آن ها با بعضی دیگر از متغیرهای ژنی یا فاکتورهای محیطی قابل جبران باشد.